weblog Pendrecht

 

 

Dit is mijn digitale dagboek over Pendrecht, de nieuwste berichten staan altijd bovenaan. Ik werk mijn weblog wekelijks bij op zaterdag en zondag, op zaterdag altijd het actuele nieuws en op zondag iets uit de geschiedenis van Pendrecht of een onderwerp dat indirect op de wijk betrekking heeft. Klik hier om een reactie te sturen.

 

 

ZONDAG 31 AUGUSTUS 2025

 

De HAL-flat is één van de oorspronkelijke hoogbouwflats in Pendrecht en staat aan de noordkant van de wijk (aan de Oldegaarde tussen de Sommelsdijkstraat en de Kerkwervesingel), telt negen woonlagen en omvat 81 woningen met de huisnummers 668-828. Het grootste deel zijn driekamerwoningen, alleen de huizen aan de kopse kant van de Sommelsdijkstraat (waar de galerij breder is) zijn tweekamerwoningen en de huizen aan de kopse kant van de Kerkwervesingel (aan de korte galerij) zijn vierkamerwoningen.

 

Op 16 juli 1957 wordt de eerste paal geslagen en op 28 februari 1959 wordt de flat overgedragen aan "Stichting Pensioenfonds 1937" van de Holland Amerika Lijn, de woningen zijn bedoeld voor werknemers van de Holland Amerika Lijn. Ondanks dat de flat er al 66 jaar staat is de buitenkant nog niet veel veranderd, zeker niet van een afstand. Opvallend is de opbouw op het dak bij de vlaggenmast wat de brug van een schip voorstelt.

 

Oorspronkelijk waren het allemaal huurwoningen maar sinds het einde van de vorige eeuw worden leegkomende woningen verkocht, net zoals in de Kortgeneflat en de Karel de Stouteflat. Vroeger stond de naam van de flat op het raam boven de ingang maar dat is al geruime tijd niet meer, hierdoor is het de enige hoogbouwflat in de wijk die geen naam lijkt te hebben.

 

Naast de ingang van de flat is een mozaïek aangebracht dat naar de Holland Amerika Lijn verwijst. Het mozaïek toont van links naar rechts de skyline van New York, een schip van de HAL en het HAL-hoofdkantoor op de Wilhelminakade.

 

In de loop der jaren raakte het kunstwerk in verval: tegeltjes lieten los en werden deels op verkeerde plaatsen terug geplakt, wie het mozaïek van dichtbij bekeek kon dat duidelijk zien. In 2015 heeft de VvE van de flat geld vrijgemaakt om het karakteristieke kunstwerk in oude luister te herstellen, dat is gedaan door Ruud en Monica van smederij en mozaïekhuis In Vuur en Vlam. Op 11 mei is het mozaïek weggehakt en was de muur tijdelijk kaal (foto rechts) en op 30 juni is het opnieuw gemaakte mozaïek weer op zijn plaats aangebracht, daarbij is zo veel mogelijk gebruik gemaakt van de oorspronkelijke tegeltjes.

 

Op de grasstrook voor de flat staat het opvallende kunstwerk van Rik Blom (1957). Het bestaat uit rode ijzeren balken en is ongeveer 7.50 meter hoog. De horizontale en verticale balken symboliseren het rechthoekige stratenpatroon van Pendrecht. Het geheel staat op een betonnen plateau. Officieel heeft het geen naam maar de maker omschrijft het als een breekbaar beeld van brute balken. Om het beeld niet "doods" te laten lijken heeft de kunstenaar één van de balken onder een hoek van 89 graden gezet.

 

Het kunstwerk is een geschenk van OWG aan Pendrecht ter gelegenheid van haar 40-jarig bestaan, het is onthuld op 27 juni 1990 door de heer De Boer namens het Ministerie van WVC. Op het betonnen plateau zit een metalen bordje met de tekst: Aangeboden ter gelegenheid van 40 jaar Woningbouwvereniging ONZE WOONGEMEENSCHAP - Datum: 27-06-1990 - kunstenaar: Rik Blom.

 

 

ZATERDAG 30 AUGUSTUS 2025

 

Afgelopen week was ik in de binnentuin achter de HAL-flat, een bewoonster van de flat had gevraagd of ik wat foto's wilde maken (zie bij 19 juli). Ik was daar nog nooit eerder geweest, de tuin is immers alleen toegankelijk voor de flatbewoners. De tuin is vrij smal en ligt tussen de Sommelsdijkstraat en de Kerkwervesingel, aan beide uiteinden is een rechthoekig plein waartussen een voetpad ligt. Het grootste deel bestaat uit gras maar op meerdere plekken staan bloeiende struiken, op het westelijke plein is een rond plantenperk. Er staan aardig wat hortensia's die duidelijk geleden hebben van de warmte.

 

Naar mijn idee is dit nog de oorspronkelijke inrichting ten tijde van de oplevering van de HAL-flat in 1959. Waarschijnlijk volgend jaar wordt de flat gerenoveerd en zal de tuin daarna helemaal opnieuw ingericht moeten worden.

 

 

ZONDAG 24 AUGUSTUS 2025

 

Zeven jaar geleden, om precies te zijn op 25 augustus 2018, ben ik op de inloopdag van de BreinPuzzel geweest en dat was voor mij de allereerste keer dat ik het dokter Heftinghuis van binnen heb gezien. De villa heeft een bijzondere geschiedenis en dankt zijn naam aan de huisarts die bijna 40 jaar in Pendrecht heeft gewoond en gewerkt. De BreinPuzzel biedt dagbesteding, logeerhuis en prikkelarm sporten aan volwassen mensen met niet aangeboren hersenletsel (NAH).

 

Ik werd ontvangen door Esther en Jannette (de twee drijvende krachten achter de BreinPuzzel), ze kenden mij van naam want een paar weken eerder had ik een mail gestuurd met een door mij geschreven artikel over de geschiedenis van het dokter Heftinghuis. Ik kreeg daar een enthousiaste reactie op en tot mijn verrassing zag ik het uitgeprinte artikel in een gang aan de muur hangen. Pastor Johan Bos van de Open Hofkerk [toen nog als kerk in gebruik] was ook binnen toen ik er was, hij had een dag eerder gehoord van de inloopmiddag en besloot om een kijkje te nemen. Later hoorde ik dat ook ex-opbouwwerker Rieks Westrik langs geweest is.

 

De voormalige doktersvilla ziet er van binnen heel mooi uit, er is heel veel aan opgeknapt want de vorige gebruikers hebben het pand totaal uitgewoond. Alles is mooi geschilderd en de inrichting is heel rustgevend, dat laatste is bewust gedaan om een prikkelarme omgeving te creëren wat voor mensen met NAH heel belangrijk is. De ruimtes zijn erg licht wat mede komt door de grote ramen, de vroegere woonkamer van het doktersgezin heeft zelfs een raam over de volle lengte met een schuifpui naar de tuin. Ondanks enkele kleine verbouwingen zijn er nog veel originele elementen aanwezig zoals de vloer met onregelmatig gevormde kwartsietscherven, de open haard in de woonkamer en de centrale hal met de open trap naar de bovenverdieping.

 

De dagbesteding kent verschillende activiteiten, één van de ruimtes wordt gebruikt voor tekenen en schilderen maar er is ook een grote ruimte voor dagbesteding. In de nabije toekomst kan er in een andere ruimte ook gesport worden, daarvoor wordt samengewerkt met beweegcentrum De Beweging aan de Baarlandhof (fysiotherapeute Magda Erkelens was vóór mij ook op de inloopmiddag geweest). Ook activiteiten in de tuin zijn mogelijk, een maand geleden hebben de deelnemers de appels van de appelboom geplukt en daar appelmoes van gemaakt [helaas staat de appelboom er nu niet meer]. Verder kunnen volwassenen met NAH doordeweeks één of meer nachten komen logeren, op de bovenverdieping zijn daarvoor enkele slaapkamers ingericht.

 

 

ZATERDAG 23 AUGUSTUS 2025

 

De hoop dat er na drie weken weblogpauze veel nieuws zou zijn is helaas niet uitgekomen, een rondje door de wijk heeft nauwelijks interessante waarnemingen opgeleverd. Bij de al enkele weken gesloten Aksa supermarkt aan de Slinge (foto links) gebeurt nog steeds niets en blijft het rolluik dicht, de sluiting is kennelijk plotseling gegaan want in de meeste schappen staan nog producten. Ook café Goofy is nog dicht maar dat is van tijdelijke aard (zie bij 2 augustus).

 

In de eerste helft van augustus heb ik twee Europese hoofdsteden in de Balkan bezocht (voor de liefhebbers: Belgrado en Sarajevo) en uitgerekend toen was daar een hittegolf met temperaturen rond de 34 graden. Ook in Nederland is het warm geweest en één van de zichtbare gevolgen is dat bomen al bladeren verliezen, onder andere bij de platanen langs de Kerkwervesingel is dat te zien (foto rechts).

 

 

ZONDAG 3 AUGUSTUS 2025

 

Gisteren had ik het over het wijknummerbordje, dat herinnert nog aan de tijd dat Rotterdam een indeling in stadsdelen had die met een nummer werden aangeduid. Het centrum had wijknummer 1 en hoe verder weg van het centrum des te hoger was het wijknummer. Volgens dit systeem vormde Pendrecht samen met Zuidwijk en de Wielewaal wijk 23, wie post naar Pendrecht verstuurde vermeldde als woonplaats "Rotterdam-23".

In 1977 voert de toenmalige PTT in heel Nederland de postcode in, bestaande uit 4 cijfers en twee letters. Het getal geeft de wijk aan (voor Pendrecht is dat 3086) en de letters specificeren de straat of een deel daarvan. Vaak heeft één straat meerdere postcodes, in de Tholenstraat bijvoorbeeld heeft iedere flat een eigen postcode terwijl de Zuiderparkflat maar liefst vijf verschillende postcodes heeft.

 

Na de invoering van de postcode hadden de gemeentelijke wijknummers geen betekenis meer en verdwenen de bordjes met wijk 23 geleidelijk uit het straatbeeld, ze zijn nu zeldzaam geworden. Tot een paar jaar geleden zat er nog een wijknummerbordje op de zijkant van garage Krabbendijkestraat 340 en tot aan de renovatie aan de voorkant van Papendrechtstraat 46. Voor zover ik weet zit er in Pendrecht alleen nog een wijknummerbordje op Plein 1953 (bij de viswinkel) en aan het Westerschouwenpad (foto rechts, aan de zijkant van Bruinissestraat 32A).

 

 

ZATERDAG 2 AUGUSTUS 2025

 

De website van de Lourdesparochie is weer in de lucht en is in een nieuw jasje gestoken. Jarenlang werd de site trouw bijgehouden door pastoraal medewerker Hans Uijlenbroek maar toen hij in mei vorig jaar met pensioen ging stopte dat abrupt want er was geen opvolger. Regelmatig keek ik of er weer wat gebeurde op de site maar meer dan een jaar heeft de oproep om Pinksteren te vieren op de eerste pagina gestaan.

 

De nieuwe website ziet er wat strakker uit dan de oude maar alle informatie is nog steeds eenvoudig te vinden. Gelukkig zijn de links naar de door Hans gemaakte video's over de geschiedenis van de kerk teruggekeerd maar jammer genoeg staat nergens vermeld dat het kerkgebouw sinds januari 2019 rijksmonument is. De nu 65 jaar oude kerk wordt nog steeds als zodanig gebruikt want elke dag is er een viering: op zondag om 09.30 uur, op woensdag om 19.00 uur en op alle andere dagen om 09.00 uur.

 

 

ZONDAG 27 JULI 2025

 

Op veel plekken in de wijk staan zitbanken, één type dateert al uit de begintijd van Pendrecht (eerste foto hieronder). Het is een simpel en tijdloos model, bestaande uit twee betonnen voeten en vier rechte houten balken (twee voor de zitting en twee voor de rugleuning). De houten balken vragen wel regelmatig onderhoud wat helaas niet altijd gebeurt. Later kwamen er meer varianten in het zitmeubilair, daarbij zijn ook bankjes die geheel in metaal zijn uitgevoerd en daarom minder onderhoud nodig hebben.

 

 

 

In Pendrecht is één bankje met een naam er op, dat is de Henk van Oostendebank aan de Slinge bij de bushalte Slingedael richting Zuidplein (foto links). Henk was vele jaren dagelijks bestuurder van de deelgemeente Charlois, bij zijn afscheid op 17 maart 1992 kreeg hij behalve een Wolfert van Borselenpenning (toen de hoogste gemeentelijke onderscheiding) een heel bijzonder cadeau: een zitbank met zijn naam er op. Henk van Oostende is begin november 2019 op 97-jarige leeftijd overleden.

 

Niet ver van Pendrecht, in de Wielewaal op de hoek van de Aarnoudstraat en de Marjoleinstraat, staat sinds 14 juni 2022 het Jan Pruim bankje als eerbetoon aan de voormalige wijkagent van Pendrecht en de Wielewaal (foto rechts). Rondom de tekst op het naambordje staan twee trappende voeten en zes voetballen afgebeeld, een verwijzing naar de bij Pendrechtse kinderen meest gevreesde bezigheid van Jan Pruim: het in beslag nemen van de bal bij illegale voetbalpartijtjes in de gemeenschappelijke tuinen, daarmee is zijn bijnaam Pruimpie de ballenjatter verklaard. Jan Pruim is inmiddels 102 jaar oud en woont voor zover ik weet nog steeds in de Wielewaal.

 

 

ZATERDAG 26 JULI 2025

 

De voormalige schoenmakerij van Peter Kaptein is nu helemaal leeg, ook de lamellen aan de voorkant zijn weg. Van een afstand is nauwelijks te zien dat de winkel definitief gesloten is want op de etalageruit is nog steeds de tekst Peter Kaptein uw schoenmaker bij u in de buurt te lezen (linker foto).

 

De renovatie van de vroegere slagerij op Plein 1953 vordert met rasse schreden (rechter foto). De pui is al een tijdje geleden vervangen maar binnen is ook al veel gebeurd, de ruimte is doorgebroken tot de achtergevel en vooraan is een trap gemaakt naar de kelder. Opmerkelijk detail: op de zijkanten van de luifelverlichting staat nog altijd het woord SLAGERIJ.

 

Afgelopen vrijdag was mijn laatste werkdag van dit schooljaar, de zomervakantie is al een week eerder begonnen maar ik werk altijd nog een week door. Ik bedenk mij dat dit mijn één na laatste zomervakantie zal zijn, over anderhalf jaar heb ik alle dagen van het jaar vakantie...

 

 

ZONDAG 20 JULI 2025

 

Aan de zuidkant van de Nieuw-Vossemeerweg ligt tegenover de Kruiningenstraat een zgn. pumptrack (foto links, de pumptrack is op de voorgrond) dat een onderdeel is van sportcomplex NV80. Een pumptrack is een kronkelend en golvend parcours van asfalt dat geschikt is voor BMX'ers, skaters en steppers. Door goed te pompen (pump) zou je zonder te hoeven (bij)trappen of te stappen over het parcours moeten kunnen gaan. Een pumptrack wordt ook wel omschreven als een mix tussen een BMX-baan en een skatepark.

 

Voor de veiligheid gelden er enkele regels die op de borden staan vermeld, de belangrijkste zijn: valhelm verplicht (elleboog- en kniebeschermers aanbevolen), volg de aangegeven richting en kinderen onder 8 jaar alleen onder begeleiding. Op het bord staat ook een plattegrond van de baan en er zijn drie moeilijkheidsniveaus die met kleuren worden aangegeven: makkelijk (groen), gemiddeld (blauw) en moeilijk (rood). Uiteraard gelden er op het terrein ook huisregels waaronder een alcohol- en rookverbod.

 

De Pendrechtse pumptrack is op 7 mei j.l. officieel geopend, dit gebeurde in samenwerking met de gemeente en het Sportbedrijf Rotterdam. De pumptrack is op vaste tijdstippen in de week ingeroosterd voor trainingen, vooral op woensdagmiddag.

Buiten de openingstijden van NV80 is de pumptrack openbaar en voor iedereen vrij toegankelijk, er is daarom een aparte ingang aan de Nieuw-Vossemeerweg (foto links). Vanzelfsprekend gelden ook bij het vrije gebruik de regels, men dienst zelf voor het benodigde materiaal te zorgen. Mochten omwonenden overlast ervaren dan kunnen zij het nummer bellen dat op een bordje naast het toegangshek staat.

 

 

ZATERDAG 19 JULI 2025

 

Afgelopen dinsdag is supermarkt Dirk feestelijk heropend na een verbouwing en uitbreiding die drie weken heeft geduurd. Op de ochtend van de opening lag er buiten een rode loper en ter weerszijden van de ingang stonden ballonpalen met (uiteraard rode) ballonnen (foto links, met dank aan webloglezer Anton).

 

Gisteravond heb ik binnen een kijkje genomen, als je binnenkomt staan links de winkelwagentjes en rechts naast de lift zijn vier statiegeldautomaten. Nog steeds ga je de winkel in door de klaphekjes (met daarboven de rood verlichte tekst Welkom bij Dirk) maar de hekjes staan niet meer schuin ten opzichte van de voorgevel en... ze gaan nu geruisloos open. Opvallend is de glazen slijterij voorin de winkel waar je omheen kunt lopen, vóór de verbouwing was de slijterij rechts achterin de hoek. Qua looppaden is er op het eerste gezicht niet zo veel veranderd maar in het begin zal het best even wennen zijn om alles te vinden. De vloer is vervangen door grotere tegels en is in de hele winkel hetzelfde, daardoor is niet meer te zien waar ooit kapsalon City Trend heeft gezeten (de vloertegels waren daar een fractie donkerder van kleur dan in de rest van de supermarkt). De vroegere ingangsdeur van de kapsalon zit er nog steeds en ook het terras van het vroegere café is nog te herkennen (foto rechts). De kassa's, zowel met caissières als zelfscan, zijn op ongeveer dezelfde plek gebleven.

 

 

Woensdagavond heb ik een wandeling door Pendrecht gemaakt met Maarten Janssen (zie bij 13 juli), hij is bezig met een onderzoek naar wederopbouwkunst. De plek waar we hadden afgesproken was bij de Provinciaaltjes op Plein 1953, vandaar hebben we een ronde door de wijk gemaakt met speciale aandacht voor kunstwerken aan of in gebouwen. Eén van de kunstwerken die we hebben bekeken was het reliëf Klimmende jongens van Julia Brändle naast de ingang van de gymnastiekzaal aan de Krabbendijkestraat (foto's links).

 

Behalve het bekijken van wederopbouwkunst zijn we ook op enkele plekken geweest waar vroeger een kunstwerk was. Naast de ingang van de vroegere Onze Lieve Vrouw van Lourdesschool (nu De Hoeksteen) aan de Kerkwervesingel zat een groot mozaïek van Bob Zijlmans, het kunstwerk raakte in verval waarna het aan het gezicht werd onttrokken door er blauwe platen voor te zetten. In de voorjaarsvakantie van 2008 is het bordes bij de school getrokken waarbij de muur met het mozaïek is weggebroken, daarmee is het kunstwerk voorgoed verdwenen (foto rechts).

 

 

ZONDAG 13 JULI 2025

 

Onlangs kreeg ik een mail van beeldend kunstenaar Maarten Janssen die bezig is met een onderzoek naar wederopbouwkunst in Rotterdam. Via-via was hij op mijn website terecht gekomen waar ik een aparte pagina heb gewijd aan kunstwerken in Pendrecht (klik onderaan mijn weblog op Kunstwerken), binnenkort zal Maarten met mij een afspraak maken om meer over de wederopbouwkunst in Pendrecht te weten te komen.

 

In de mailwisseling kwam ook het mozaïek van Wally Elenbaas in het schoolgebouw aan het Slingeplein in Zuidwijk ter sprake waar Maarten onlangs was geweest. Dat kunstwerk ken ik want in 2011 was ik benaderd door iemand die bezig was een inventarisatie te maken van alle door Elenbaas gemaakte kunstwerken. Hij noemde daarbij ook de school aan het Slingeplein, dat was toen nog een locatie van Albeda. Ik stuurde een mail naar de locatieleider en die bevestigde dat er aan een muur in het handvaardigheidslokaal een groot mozaïek zit. De volgende dag ben ik erheen geweest om het te fotograferen, er moest wel eerst het een en ander aan de kant worden gezet (het kunstwerk is 4 bij 3 meter groot) voordat ik het in volle omvang kon zien.

Oorspronkelijk waren het twee aparte gebouwen namelijk een lagere school met ernaast een kleuterschool, het mozaïek van Wally Elenbaas zat aan een buitenmuur van de kleuterschool. Nog voordat Albeda er in trok zijn de gebouwen uitgebreid en met elkaar verbonden, hierdoor was het mozaïek een binnenkunstwerk geworden met als voordeel dat het minder gevoelig is voor beschadigingen.

 

Over Albeda gesproken, vanwege mijn naderende pensioen krijg ik regelmatig de vraag of ik de langstzittende werknemer bij Albeda ben. Ik heb dat onlangs nagevraagd bij Personeelszaken en het antwoord was dat er geen medewerkers vóór mij in dienst zijn gekomen. Ik ben nu dus inderdaad de Albeda-medewerker met het langste dienstverband (46 jaar, datum indiensttreding 1 februari 1979 bij een rechtsvoorganger van Albeda) en dat zal tot aan mijn pensioen zo blijven!

 

 

ZATERDAG 12 JULI 2025

 

In meerdere winkelpanden wordt gewerkt en de werkzaamheden verkeren in verschillende stadia. Terwijl Peter Kaptein twee weken na de sluiting bezig is met het leeghalen van zijn schoenmakerij (eerste foto) is men bij Dirk al bezig met het inrichten en het vullen van de schappen (tweede foto), de supermarkt zal op woensdag 16 juli om 08.00 uur feestelijk worden heropend (derde foto). Het interieur van het voormalige Mariawinkeltje is volledig gestript (vierde foto) en ook in de lege winkel ernaast wordt sinds een week volop gewerkt (vijfde foto) waarbij de linker toegangsdeur is vervangen door een raam.

 

 

 

ZONDAG 6 JULI 2025

 

We zijn het allang weer vergeten maar vijf jaar geleden zaten we nog volop in de coronapandemie, het onderstaande verhaal komt uit mijn weblogarchief.

 

ZONDAG 5 JULI 2020

 

Voor het eerst sinds het begin van de coronacrisis heb ik gistermiddag iets gedaan wat ik daarvoor regelmatig deed: even met de metro naar de stad om er iets te kopen. Een paar keer kreeg ik daarbij herinneringen aan mijn vakantie in de DDR in 1986 omdat enkele situaties van nu daar heel gewoon waren.

 

Vanaf mijn huis loop ik naar metrostation Slinge en tot dan is er nog niets ongewoons. Voordat ik het station binnenga zet ik mijn mondkapje op maar dat is voor mij als brildrager geen genoegen, al snel zijn de glazen beslagen en zie ik bijna niets meer. Voor het eerst na ruim drie maanden houd ik mijn OV-chipkaart voor de kaartlezer en de poortjes zwaaien uitnodigend open, ik sta als enige op de roltrap naar het perron. De metro richting Den Haag Centraal (die op station Slinge zijn beginpunt heeft) staat klaar en ik stap in. Er zijn niet veel reizigers, afstand houden is daardoor geen probleem en voor zover ik kan zien draagt iedereen het verplichte mondkapje. Het was onwennig om voor het eerst na langere tijd weer in de metro te zitten en op station Beurs stap ik uit, het is daar drukker dan toen ik instapte maar het is niets vergeleken met de normale drukte hier op zaterdagmiddag.

 

Ik loop naar Donner, de grootste boekhandel van Rotterdam, waar ik een reisgids voor mijn vakantie in Brussel wil kopen. Ik ga naar binnen (tussen twee haakjes: Donner is gevestigd in een prachtig gerenoveerd pand uit de wederopbouwperiode) en daar is de eerste overeenkomst met het voormalige Oost Duitsland: het verplicht gebruiken van een mandje. Ik herinner nog goed het bezoek aan een boekenwinkel in Leipzig waar bij de ingang een stapel mandjes stond met daarnaast een bord met de tekst Rundgang nur mit Korb. Het deed er niet toe hoe lang je binnen bleef of dat je wel of niet iets kocht, zo lang je maar een mandje bij je had was er niets aan de hand. Omdat in de DDR iedereen elkaar controleerde waagde niemand het om zonder mandje de winkel in te gaan, wie dat toch deed werd meteen door een personeelslid of medeklant op de vingers getikt.

 

Na de aanschaf van de reisgids heb ik trek gekregen in een cappuccino en ik besluit om naar de HEMA te gaan, de restaurants zijn immers weer open. In de Koopgoot is net als in winkelcentrum Zuidplein éénrichtingsverkeer, het is daar vrij druk maar als iedereen rechts houdt gaat het allemaal goed. Ook in de HEMA is een mandjesplicht maar ik ben niet van plan om er iets te kopen, toch neem ik er maar eentje mee. Eenmaal aangekomen op de eerste etage aanschouw ik bij de ingang van het restaurant een ongewoon beeld: er staat een lange rij te wachten (keurig met anderhalve meter tussenruimte) en ook dat was in de DDR niet ongewoon bij horecabezoek. Bij de ingang wordt iedereen ondervraagd naar zijn of haar gezondheid voordat je naar binnen mag en het hele tafereel deed mij herinneren aan de grensovergang in het gedeelde Berlijn als je vanuit West Berlijn een bezoek wilde brengen aan Oost Berlijn, ook dat betekende de nodige formaliteiten en een flinke portie geduld. De lust in een cappuccino was meteen verdwenen en ik haast mij naar de uitgang...

 

Ik loop over de Coolsingel, langs het stadhuis en via het Weena wandel ik richting centraal station. Even kreeg ik nostalgische gevoelens toen er een geel-grijze dubbelgelede Düwag-museumtram passeerde, die reed vanwege de openstelling van het openbaar vervoermuseum in de voormalige remise Hillegersberg. Als ik bij het station arriveer komt opeens de trek in een cappuccino terug en ga ik naar één van de kiosken op de perrons. Gelukkig is daar dat hele ondervragingsritueel niet nodig en al snel sta ik weer buiten, met een cappuccino. Eén van de bankjes op het perron is nog vrij en daar ga ik zitten om rustig mijn cappuccino op te drinken. Toevallig komt er net een Thalys binnenrijden, dezelfde trein waar ik volgende maand mee naar Brussel reis.

 

De terugreis betekende opnieuw de kwelling van het mondkapje, dat wordt nog wat in de vakantie want ook in België geldt in het openbaar vervoer de verplichting om zo'n ding te dragen. Gelukkig gaat de metrorit best snel, ik loop station Slinge uit en ik ben weer terug in mijn vertrouwde Pendrecht.

 

 

ZATERDAG 5 JULI 2025

 

Eén van de laatste oer-winkels van Pendrecht is verleden tijd: schoenmaker Peter Kaptein heeft na meer dan een halve eeuw (!) de deur van zijn zaak aan de Krabbendijkestraat voorgoed gesloten. Vorig weekend liep ik op zondagochtend langs de winkel en zag ik dat er op de deur en de etalageruit een briefje was geplakt met daarop de volgende tekst: wegens het beëindigen (na 52 jaar) van mijn bedrijf kan ik vanaf vandaag 28 juni geen schoenreparaties meer aannemen. P. Kaptein. Dat was dan ook de laatste dag dat de schoenmakerij open was.

 

Dat de zaak er al heel lang zit is te zien aan de gevel, het is de enige winkel met nog de originele metalen deur en zo'n grote ronde deurknop. Ook aan de inrichting is duidelijk te zien dat de zaak al heel lang bestaat. Samen met zijn vader had Peter eerst een zaak op de Dordtselaan en op 21 juni 1974 opende hij onder zijn eigen naam de deuren van zijn eigen schoenmakerij aan de Krabbendijkestraat 30.

 

Het nieuws dat Peter ermee stopte had ik zondagochtend op de Pendrechtpagina op Facebook gezet en sloeg in als een bom. Al heel snel stroomden de reacties binnen, een dag later waren het er al meer dan 60. Op het moment dat ik dit schrijf zijn er al bijna 100 reacties, 156 likes en is het bericht al 21 keer gedeeld. Voor wie de reacties leest zal het overduidelijk zijn dat Peter wordt gemist, hij was niet alleen geliefd als vakman maar ook als mens. Zo maar één van de vele reacties: Net even een bloemetje gebracht voor de goede service en voor het gezellige praatje. We gaan hem echt missen, niemand is zo vakkundig. Bedankt meneer Peter Kaptein, lekker genieten nu! Een leuke reactie was En nooit naast zijn schoenen gaan lopen!! en deze op rijm: Schoenmaker blijf bij je leest maar voor Peter is het genoeg geweest.

 

Peter is 77 jaar en vindt het nu welletjes. "Je groeit er naar toe en de leeftijd gaat ook meespelen, je bent niet meer zo flexibel. Het wordt nu gewoon tijd om te stoppen, het is een duidelijke zaak." Zijn klanten hebben het er moeilijker mee dan hijzelf. "De mensen zijn erg verdrietig dat ik niet meer in de winkel ben. Zelf heb ik daar niet zo'n last van, ik draai gewoon de knop om. Ik heb genoeg flesjes wijn gehad en dingetjes en bloemetjes. Maar ik ben er wel blij mee dat ze me missen, hoor."

 

Vandaag is het een week geleden dat de zaak voor het laatst open was maar aan de buitenkant is dat amper te zien: de naam staat nog op de etalageruit en in de etalage ligt nog altijd het kleine witte kaartje met de tekst De dinosaurus is uitgestorven... Maar... schoenmaker Kaptein repareert nog steeds schoenen. Een blik naar binnen laat aan duidelijkheid niets te wensen over: de toonbank is weg en er is al wat opgeruimd. Er is nog genoeg te doen want Peter moet de winkel leeg opleveren.

 

Met de sluiting van de winkel is de laatste schoenmakerij in Pendrecht verdwenen, een bekende schoenmaker uit de begintijd van Pendrecht was Frans Laros aan de Herkingenstraat. Een schoenmaker is al lang een uitstervend beroep maar dat Peter Kaptein het nog zo lang heeft volgehouden is wel een bewijs dat hij kwaliteit leverde, hopelijk gaat hij nu genieten van zijn pensioen.

 

Peter zat in het winkelpand op de hoek bij de Krabbendijkehof, enkele andere zaken in dit deel van het blok waren onder andere Mosheuvel ijzerwaren (later Beer), Toppen Mode, Stahlie Automaterialen en elektrospeciaalzaak Eurotron. Verderop richting Slinge zit Albert Heijn en dat is de oudste winkel in dit blok, geopend op 15 oktober 1963.

 

  • Langs de flat Oldegaarde 600-626 is aan de kant van de Battenoordhof een diepe sleuf gegraven en wordt er grondwater weggepompt, het lijkt er op dat er lekkages in de kelders zijn (eerste foto).

  • Al enkele weken staan er bouwhekken aan de noordelijke kopkant van de flat van De Groot aan de Middelharnisstraat (tweede foto), voetgangers moeten hierdoor een stukje over het fietspad lopen. Ik vermoed dat er aan het dak wordt gewerkt want langs de dakrand staan tijdelijke hekken.

  • In het voormalige Mariawinkeltje aan de Krabbendijkestraat wordt nog steeds gewerkt (derde foto), ik ben benieuwd wat er in komt. In de begintijd van Pendrecht zat hier de herenmodezaak van Ad Barnhard.

  • Explosies bij woningen zijn tot nu toe in Pendrecht zeldzaam maar afgelopen week was het weer raak (vierde foto). Bij de voordeur van een huis op de vierde etage van de HAL-flat is in de nacht van donderdag op vrijdag een explosief afgegaan, twee ramen sprongen door de klap waardoor de galerij bezaaid lag met glasscherven.

 

 

 

ZONDAG 29 JUNI 2025

 

De PTT-toren bij de Waalhaven is op veel plekken vanuit Pendrecht zichtbaar en sinds kort bezit ik een werkend stukje techniek dat uit deze toren afkomstig is.

 

Van mijn broer heb ik een fabrieksklok gekregen die hij in een kringloopwinkel voor het luttele bedrag van 4 euro heeft gekocht en volgens het bijgevoegde briefje afkomstig is uit de PTT-toren bij de Waalhaven. Het is een klok van het merk CTW (Carl Theodor Wagner) en aan de bovenkant zit een rond plaatje waar PTT op staat. De PTT-toren is gebouwd in 1962 dus ik neem aan dat de klok ook uit dat jaar dateert. Het is een dochterklok die door een moederklok wordt aangestuurd, een moederklok is een nauwkeurig lopend uurwerk dat iedere minuut een elektrische impuls naar alle dochterklokken stuurt. In een dochterklok zit dus geen normaal uurwerk maar alleen een mechanisme dat na het ontvangen van een puls de grote wijzer een minuut laat verspringen. Dit systeem werd gebruikt in grote gebouwen met veel klokken, ook de stationsklokken werden op deze wijze aangestuurd.

 

Natuurlijk kun je het binnenwerk eruit slopen en er dan een kwartsuurwerk in laten zetten maar dat is zonde. Een korte zoektocht op internet bracht de oplossing: een klein bedrijf in Utrecht heeft een zgn. pulsgever ontwikkeld, een klein apparaatje dat iedere minuut een elektrische puls van 24 volt genereert als vervanging van het signaal van een moederklok. Daarmee kan je een dochterklok laten lopen met behoud van het oorspronkelijke mechaniek. De waarheid gebiedt te zeggen dat de pulsgever aanzienlijk duurder was dan wat mijn broer voor de klok heeft betaald maar ik vond het wel waard om daarmee het ruim 60 jaar oude uurwerk weer tot leven te wekken.

 

Afgelopen dinsdag lag het pakketje in mijn brievenbus, behalve de pulsgever zaten daar ook de snoertjes en een batterijendoos in. Ik heb de pulsgever eerst provisorisch aangesloten om het te testen en jawel: iedere minuut sprong zonder haperingen de grote wijzer een minuut verder! Nu ik wist dat het werkte kon ik de pulsgever en de batterijendoos definitief bevestigen, met het meegeleverde klittenband worden de pulsgever en de batterijendoos tegen de verdiepte achterwand van de klok geplakt. De klok hangt nu in mijn woonkamer waar iedere minuut een zachte tik hoorbaar is als de minutenwijzer verspringt.

 

 

ZATERDAG 28 JUNI 2025

 

De verbouwing van Dirk is begonnen, afgelopen dinsdag was de winkel voor het laatst open en een dag later was de hele inventaris er al uit. Voor de ingang zijn rood-witte linten gespannen met voor de deuren een winkelwagen op zijn kop, dat laatste zal waarschijnlijk een voorbijganger hebben gedaan.

 

Dirk is drie weken dicht, op woensdag 16 juli om 08.00 uur is de heropening. De supermarkt zal dan groter zijn want de ruimte van het vroegere café Terras wordt bij de winkel getrokken. Vanmorgen zag ik dat de doorbraak al is gemaakt, als je vanaf de pleinkant door de winkel kijkt kan je dat zien (rechter foto links).

 

Elders op Plein 1953 wordt de voormalige slagerij tegenover de Aldi gerenoveerd en omgebouwd tot kantoor, er zitten al nieuwe puien in maar nog geen ramen (foto rechts). Ook in het voormalige Mariawinkeltje aan de Krabbendijkestraat wordt gewerkt maar het is nog niet bekend wat daar in komt.

 

 

Afgelopen woensdag is de nieuwe In de Kijkerd uitgekomen zodat ik weer mijn halfjaarlijkse bezorgronde kon lopen, in drie sessies heb ik de magazines rondgebracht. Mijn bezorgwijk is best groot en wordt begrensd door de Slinge, de Krabbendijkestraat, de Sliedrechtstraat en de Groene Kruisweg. Er zijn iets meer dan 600 woningen maar vanwege de nee-nee stickers is het aantal te bezorgen magazines ongeveer 500. Ik vind het nog steeds leuk om te doen, ook omdat het bezorggebied heel afwisselend is. De Goudkust behoort eveneens tot mijn bezorgwijk, de Wissekerkestraat en de hofjes in de Kortgenestraat zijn plekken waar de gemiddelde Pendrechtenaar nooit komt.

 

Er staan dit keer maar liefst drie artikelen in met de kop in memoriam, twee overledenen heb ik eerder in mijn weblog genoemd (Ida Maes en Coen Veldhoen) maar dat Huib van Dieijen is overleden wist ik niet. Huib kende ik vóór de coronapandemie vooral als de organisator van Pendrecht Fietst zich Fit, later was hij vrijwilliger en docent op de Kinderfaculteit. Huib is 75 jaar geworden.

 

Op pagina 26 staat een stukje over de vroegere RTM-tramhalte Pendrecht, het is afkomstig van mijn website maar de redactie vraagt vooraf altijd netjes of ze het voor In de Kijkerd mogen gebruiken. Ik stuur ze dan de bijbehorende foto's in hoge resolutie, een aardige geste is dat ook de link naar mijn weblog wordt vermeld.

 

 

Eergisteren is de Sint Bavokerk senior geworden: op 26 juni j.l. was het precies 65 jaar geleden dat de kerk is ingezegend, het jubileum is echter in stilte voorbij gegaan. Nadat de kerk in januari 2019 rijksmonument was geworden ontstond het plan om in juni 2020 het 60-jarig bestaan van de kerk groots te vieren waarbij tevens het monumentbordje aan de gevel bevestigd zou worden. Kort na de uitroeping tot rijksmonument brak de coronapandemie uit en is er van het jubileumfeest jammer genoeg niets terecht gekomen.

 

Sinds de pensionering van pastoraal medewerker Hans Uijlenbroek in mei vorig jaar is het erg stil geworden rond de Sint Bavokerk. Hans verzorgde onder andere de website van de parochie en die is nu al ruim een jaar niet meer bijgewerkt, ook het federatieblad is sindsdien niet meer verschenen. De stilte is ook letterlijk want de Angelusklok luidt al lange tijd niet meer en voor het begin van de vieringen luidt alleen nog maar de grote klok. Gelukkig geven de andere klokken (ik bedoel daarmee de uurwerken) geen problemen, die lopen keurig op tijd en ook de verlichting is in orde.

 

Nagekomen bericht: één van de laatste oer-winkels van Pendrecht gaat verdwijnen: schoenmaker en podoloog Peter Kaptein aan de Krabbendijkestraat stopt na meer dan een halve eeuw. Volgende week zaterdag meer hierover.

 

 

ZONDAG 22 JUNI 2025

 

Sinds de invoering van de Tabakswet in 1990 probeert de overheid het roken te ontmoedigen en dat is bijvoorbeeld goed te zien aan de maatregelen in de winkels. De tijd dat je in de supermarkt zelf je pakje sigaretten uit het rek mocht pakken is al lang voorbij en al geruime tijd mag er geen tabak meer worden verkocht aan minderjarigen. Vanaf 1 juli 2020 geldt er voor rookwaren een uitstalverbod, dat wil zeggen dat ze verborgen moeten zijn achter (schuif)deuren, gordijnen of dichte laden die alleen open gaan als een klant iets koopt. Per 1 juli 2024 mogen supermarkten helemaal geen tabakswaren meer verkopen en wordt het voor rokers steeds moeilijker om aan hun rookwaren te komen.

 

Hoe anders was dat in mijn kindertijd toen er nog volop werd gerookt, je ging naar de sigarenboer waarvan er alleen al in de winkelstrip aan de Sliedrechtstraat twee zaten. Ontelbare malen kwam ik als kind in de winkel van Theo van Aalst aan de Sliedrechtstraat 24 om voor mijn vader een pakje Drum shag met Rizla vloeitjes te halen. Als je de winkeldeur opende ging er een belletje, binnen hing altijd die typische tabaksgeur. Op de toonbank stond een houten tonnetje met dropjes (in de vorm van een beertje) en als kind mocht je er daar eentje uithalen als je je boodschap had gedaan. De winkel had iets huiselijks omdat er vloerbedekking lag. Behalve shag kocht ik er rittenkaarten voor de bus (een 6-rittenkaart voor kinderen kostte toen een gulden). Links in de hoek van de winkel stond een ladekastje waarin de RET-kaarten waren opgeborgen. Aan de buitenkant van de winkel zaten ongeveer 6 automaten dus ook na sluitingstijd kon de nicotineverslaving worden bevredigd. De automaten accepteerden alleen guldens en kwartjes, het eventuele wisselgeld was met een plakbandje op de verpakking geplakt maar er was ook een automaat die wisselgeld terug gaf.

De sigarenwinkel van Theo van Aalst, geopend op 6 juni 1958 en sindsdien enkele malen van eigenaar veranderd, heeft het uiteindelijk nog tot december 2006 uitgehouden. Zelfs daarna vonden er nog verslavende activiteiten plaats want in juni 2007 werd in het pand een hennepkwekerij aangetroffen. Eind 2010 en begin 2011 zijn de winkelblokken in de Sliedrechtstraat afgebroken, daarmee is een jeugdherinnering voorgoed verdwenen.

 

 

ZATERDAG 21 JUNI 2025

 

Aan de zuidkant van Valckensteyn zijn de wandelpaden aangelegd, de laatste bouwhekken zijn weg zodat het gebied rondom de flat volledig toegankelijk is. Ook het opslagterrein bij de kruising van de Burghsluissingel en de Nieuw-Vossemeerweg is verdwenen, dat was er al toen het oude Valckensteyn er nog stond. Het is nu mogelijk om een rondje om de flat te lopen, via de nieuwe wandelpaden kom je aan de achterkant uit op de parkeerplaats. De paden zijn nu klaar, alleen de beplanting ontbreekt nog.

 

Door de opgeknapte buitenruimte valt het verwaarloosde ronde pleintje achter de voormalige bushalte van lijn 66 wel erg op (foto rechts), dat hoorde bij het oude Valckensteyn en tot oktober 1988 stond hier het beeldje de Potsenmaker van Adri Blok. Veel van de oorspronkelijke beplanting is al weggehaald, het onkruid groeit tussen de stenen en er staan nog maar twee bankjes om op te zitten.

 

Het zgn. olifantenpaadje naar het Havenspoorpad bestaat nog steeds en loopt nu een klein stukje parallel met het nieuwe voetpad. Het heeft zijn langste tijd gehad want binnenkort komt er in het verlengde van de Burghsluissingel een doorsteek naar het Havenspoorpad.

 

 

Onlangs is op 94-jarige leeftijd Coen Veldhoen overleden. Coen was in zijn werkzame leven rayonleider van Jamin en woonde toen boven het Pendrechtse filiaal van de bekende snoepwinkel (foto, hier zit nu de Primera).

Coen was een regelmatige bezoeker van de bijeenkomsten in de wijk en gaf daar ook een kritisch commentaar. Ook bezocht hij regelmatig de Rollatorwerkplaats, hij was daar vaak het helpende handje dat net even nodig was. Coen knipte alle berichten waarvan hij dacht dat ze belangrijk waren voor de wijk uit de krant, bracht ze daarna bij Vitaal Pendrecht en gaf er zijn mening bij en meteen zijn goede raad.

 

Vanaf afgelopen woensdag was het erg druk bij de viskraam van Toon en Marja Hoek omdat de nieuwe Hollandse haring er is. Toen ik woensdag rond half zes over de Slinge liep stonden ze er nog steeds.

 

Vandaag was het Midzomerdag, de langste dag van het jaar maar ook de heetste tot nu toe met temperaturen boven de 30 graden.

 

 

ZONDAG 15 JUNI 2025

 

Het artikel over Toon en Marja Hoek leverde op de sociale media veel positieve reacties op maar het bericht "zodra wij stoppen, stopt de vishandel ook" baarde menige vaste klant zorgen. Enkelen vroegen Toon en Marja wanneer ze stoppen en of ze dan de kraam over kunnen nemen. In een bericht op Facebook lieten Toon en Marja ter geruststelling weten dat ze voorlopig nog een paar jaar doorgaan.

Nog een aanvullend bericht: "We zijn even een paar dagen gesloten en komen woensdag 18 juni terug met Hollandse Nieuwe Haring."

 

 

ZATERDAG 14 JUNI 2025

 

Vorig jaar oktober is er een omgevingsvergunning aangevraagd om de ruimte van het begin 2024 gesloten café Terras aan de Slinge door te breken en bij supermarkt Dirk te trekken. De werkzaamheden lijken binnenkort te beginnen want op het voormalige caféterras staan meerdere grote containers (foto links) en de lichtbak met de naam van het café is inmiddels van de gevel gehaald. Mogelijk dat Dirk tijdens de verbouwing dicht gaat maar daar is nog nergens iets over te lezen, niet op internet en ook niet bij de ingang van de winkel.

 

Toon en Marja Hoek staan vandaag paginagroot in het AD (foto rechts), precies vier weken nadat ik eveneens op een hele pagina in de krant heb gestaan. Toon en Marja staan al sinds 1981 met hun viskraam in Pendrecht, tot 2001 in een vaste kraam bij Plein 1953 maar inmiddels al vele jaren in de zomermaanden met hun mobiele kraam op de hoek van de Slinge en de Kerkwervesingel. Vishandel Toon Hoek is rond 1916 opgericht maar het einde is in zicht omdat hun kinderen niet veel interesse hebben om de zaak voort te zetten, zodra Toon en Marja (die net als ik 65 zijn) stoppen dan stopt ook de vishandel. Ze hebben een trouwe klantenkring waaronder veel oud-Pendrechtenaren die maar al te graag voor een lekker visje even naar de wijk terugkomen. Het hele artikel is via deze link te lezen.

 

 

ZONDAG 8 JUNI 2025

 

Rotterdammers zijn goed in het verzinnen van bijnamen waarvan sommige zelfs buiten de stad bekend zijn. Pendrecht is op deze regel geen uitzondering, al zijn de namen niet zo ingeburgerd als in de rest van Rotterdam. Sterker nog, de meeste bijnamen worden eigenlijk alleen maar in de wijk zelf gebruikt.

 

Sommige bijnamen zijn niets anders dan een verkorte aanduiding. Een Pendrechtenaar zal zelden de naam "Plein negentiendrieënvijftig" in de mond nemen, hij of zij praat gewoon over het plein. Het bungalowpark aan de westkant van Pendrecht is bekend onder de naam Goudkust, dit vanwege de dure huizen en de ligging aan de rand van de wijk. De Lijnbaan van Pendrecht was in de beginjaren de bijnaam van de Zijpe. De Lijnbaan, in het centrum van Rotterdam, werd geopend in 1953 en was de eerste autovrije winkelstraat van Nederland. Twee jaar later werd in Pendrecht de Zijpe geopend, een Lijnbaan in miniformaat. Met Goof wordt café Goof Meijer (huidige naam: Goofy) aan de Slinge bedoeld en het kommetje is het ronde keerpleintje aan het einde van de Dreischorstraat (foto links).

 

Diverse gebouwen in de wijk hebben in de volksmond een andere naam gekregen. De Kortgeneflat is bij veel wijkbewoners bekend als de Shellflat (foto rechts). Toen deze flat in 1958 werd opgeleverd werd deze voor een periode van 30 jaar verhuurd aan de Shell voor het huisvesten van werknemers. Het in 1994 afgebroken Buurthuis Pendrecht aan de Schuddebeursstraat noemde men het buurthuis, zelfs nadat in 1984 de naam was veranderd in Nevenburgt.

 

Enkele woningcomplexen hebben een bijnaam, meestal vanwege hun uiterlijk. De bejaardenwoningen in de Zierikzeebuurt waren bekend als boerderijwoningen vanwege hun erfjes aan de voorkant en de schuine daken (foto). Op één blok aan de Kerkwervesingel na zijn al deze woningen afgebroken. Het L-blok stond aan de Bruinissestraat en was een tweelaags galerijflat met bejaardenwoningen. Het waren twee haaks op elkaar gelegen vleugels, vandaar de naam. De steelpannetjes waren de woningen aan het begin van de Melissantstraat en de Middelharnisstraat; ook in dit geval hadden ze hun bijnaam te danken aan de vorm van het blok. De paalwoningen of vissenkommen zijn waarschijnlijk de bekendste blokken met een bijnaam, gelegen aan de Stellendamstraat en de Dirkslandstraat.

 

Tijdens de herstructurering hebben verschillende (toekomstige) bouwlocaties bijnamen gekregen. Na de afbraak van Zwembad Pendrecht kreeg de vrijgekomen plek al snel de naam zwembadlocatie waardoor de herinnering aan een stukje geschiedenis levend bleef. Hetzelfde geldt voor de term vlonderlocatie waar nu de stadsvilla's op Plein 1953 staan. Nadat de toenmalige OWG bekend maakte een nieuw hoofdkantoor te willen bouwen op de hoek Slinge/Ooltgensplaathof werd deze plek al snel bekend als OWG-locatie. Vanwege de fusie ging het plan niet door en de plek is nog heel lang onbebouwd gebleven, nu staat er het nieuwe regiokantoor van Woonstad Rotterdam.

Het podium in de vijver bij Plein 1953 kreeg al snel de bijnaam Meeuwenplaat vanwege het grote aantal meeuwen dat er op neerstreek.

 

Last but not least noem ik de moeder van Pendrecht, de bijnaam van Lotte Stam-Beese die als stedenbouwkundige de wijk heeft ontworpen.

 

 

ZATERDAG 7 JUNI 2025

 

Mijn wijkronde van vandaag heeft helaas geen weblogwaardig nieuws opgeleverd.

 

 

ZONDAG 1 JUNI 2025

 

Hieronder een bijzondere gebeurtenis van tien jaar geleden, opgetekend in mijn weblog van 28 mei 2015.

 

Gisteren kreeg ik een bericht dat onder de noemer "wat is de wereld klein" kan vallen, al was in dit geval de afstand hemelsbreed niet zo groot. De mail kwam van mijn vroegere buurjongen Anne uit de Stellendamstraat die nu als verpleeghulp werkt. Tijdens zijn werk in Zuidwijk kwam hij in gesprek met een bewoonster die vertelde dat zij uit Pendrecht kwam en met haar man in de Ellewoutsdijkstraat heeft gewoond. Toen zij vertelde dat zij beiden actief waren bij de Bewonersorganisatie Pendrecht moest Anne meteen aan mij denken, hij wist dat ik bij de BOP redactielid was van In de Kijkerd dat toen nog een krant was. Anne noemde mijn naam en dat hij bij mij op de trap heeft gewoond, daarop reageerde de bewoonster verrast want ze kon mij nog goed herinneren. Het bleek te gaan om de vrouw van Wim Scheepers, de man met wie ik vele jaren In de Kijkerd heb gemaakt!

 

Aan die BOP-tijd bewaar ik nog altijd fijne herinneringen. Het redactieteam was maar klein, in feite deden Wim en ik het uiteindelijke lay-outwerk. Het is in dit digitale tijdperk nauwelijks voor te stellen maar het opmaken van de krant gebeurde toen nog ouderwets met schaar en lijm: ik maakte de stukjes op de computer en Wim plakte deze op vier grote vellen die dan naar de drukker gingen. Vaak was het een heel gepuzzel om alles passend te krijgen maar we kwamen er altijd uit, iets wat ik ook herken in mijn functie als roostermaker. Het werken op de redactie ging vergezeld van vele koppen koffie en het was altijd een fijn moment als aan het einde van de (soms lange) avond de vier vellen in een speciale doos gingen die de volgende dag naar de drukker werd gebracht. Toen ik bij de bewonersorganisatie kwam was deze nog gehuisvest in de Herkingenstraat, in 2001 verhuisde de BOP naar de Ossenisseweg.

 

Helaas werd Wim in 2006 ernstig ziek en in september van dat jaar heb ik mijn maatje van de krant de laatste eer bewezen. Daarmee kwam er een einde aan een meer dan tien jaar lange samenwerking, een jaar later was ook het handmatige lay-outen voorgoed verleden tijd. Wim en zijn vrouw woonden in het achterste deel van de Ellewoutsdijkstraat, na Wim's overlijden kwam ik haar nog maar zelden tegen maar vanwege het groene bankje op het balkon aan de straatkant wist ik dat zij er nog altijd woonde.

 

In februari j.l zag ik tijdens mijn wijkronde dat het bankje er niet meer stond, toen ik wat beter keek zag ik dat het huis leeg was. Via één van de dochters kwam ik te weten dat zij na een val is opgenomen in een revalidatiecentrum en binnenkort zal verhuizen naar een verzorgingstehuis, het huis moest daarom leeggeruimd worden. De verhuizing is inmiddels gebeurd en daar vond, puur toevallig natuurlijk, de ontmoeting plaats tussen haar en mijn vroegere buurjongen uit de Stellendamstraat. Via Anne kreeg ik het verzoek om haar een keer te bezoeken, iets wat ik te zijner tijd al van plan ben. Inderdaad, wat is de wereld toch klein.

 

Naschrift: Dienes Scheepers is inmiddels overleden, de BOP bestaat niet meer en ik zit niet meer in de redactie van de wijkkrant. In de Kijkerd bestaat nog wel, het is nu een magazine dat wordt uitgegeven door Vitaal Pendrecht.

 

 

Oudere berichten zijn terug te vinden in het weblogarchief.