Pendrecht weblog van Mario Bosch

weblog Pendrecht

Dit is mijn digitale dagboek over Pendrecht, de nieuwste berichten staan altijd bovenaan. Ik werk mijn weblog wekelijks bij op zaterdag en zondag, op zaterdag altijd het actuele nieuws en op zondag iets uit de geschiedenis van Pendrecht of een onderwerp dat indirect op de wijk betrekking heeft. Klik hier om een reactie te sturen.

ZONDAG 18 APRIL 2021

Vanmorgen stond ik bij de Open Hofkerk om de laatste keer dat de klok luidt het geluid vast te leggen, klik hier om de Open Hofklok te zien en horen luiden. Thuis heb ik de laatste dienst via internet gevolgd en het was een vreemde gewaarwording dat er vanwege de coronamaatregelen niet werd gezongen. Opmerkelijk detail: het orgel werd bespeeld door Jan van Dijk, hij was van 1982 tot 2017 de vaste organist van de Open Hofkerk. Pastor Ad Berkhout ging voor en voor hem was het een dubbel afscheid, het was tevens zijn laatste dienst bij de wijkgemeente. In zijn preek noemde hij enkele feiten uit de geschiedenis van de kerk zoals de bouw, de oorsprong van de naam en de ingebruikname van het orgel. Aan het einde van de dienst kregen de kerkgangers een kop koffie aangeboden en daarna waren er nog enkele sprekers vanwege het afscheid van Ad, één van hen was pastor Johan Bos.

Wekelijks fiets ik over het Charloisse deel van het Havenspoorpad, het pad ligt op het tracé van de vroegere Havenspoorlijn. Langs het pad staan knotwilgen die zijn geadopteerd ter nagedachtenis van een dierbare, het pad wordt daarom ook wel het Levenspad genoemd. De bomen worden beheerd door de vereniging Vrienden van het Levenspad waar ik één van de ambassadeurs van ben. Ook persoonlijk heeft het pad een bijzondere betekenis: ter hoogte van de Wagenbergstraat staat een boom ter nagedachtenis van mijn in 2010 overleden vader.

Het pad wordt intensief gebruikt en daar getuigt de hoeveelheid afval van dat in de bermen wordt achtergelaten. Gistermiddag zag ik dat er best wel veel rommel lag wat mij na het eten aanzette tot een spontane actie. Met een vuilniszak (eentje zou toch wel genoeg zijn?) liep ik naar het begin van het pad en begon ik aan de kant van de knotwilgen met het rapen, de hoeveelheid vuil had ik toch te laag ingeschat want toen ik bij de Zuiderparkweg arriveerde (de oostelijk begrenzing van Pendrecht) was de zak al vol! Gelukkig kon ik de zak legen in de container op de hoek van de Nieuw-Vossemeerweg en de Wagenbergstraat en daarna liep ik aan de andere kant van het Havenspoorpad terug naar de Krabbendijkestraat. Toen ik daar aankwam zat de zak opnieuw vol, wat dus betekent dat ik langs het Pendrechtse deel van het Havenspoorpad twee volle vuilniszakken afval heb opgeruimd! Met een voldaan gevoel liep ik terug naar huis.

Morgen is het precies 10 jaar geleden dat het eerste stukje van het Ovezandepad officieel is opgeleverd, voor mij was dit om meerdere redenen een bijzondere gebeurtenis. Het pad heeft namelijk op mijn voorstel de naam Ovezandepad gekregen, iets waar ik nog steeds trots op ben. Als ik over het pad loop moet ik altijd weer terugdenken aan die bijzondere dag op 19 april 2011.

Het Ovezandepad is een voor Pendrechtse begrippen nieuw pad dat in de volle lengte door het nieuwgebied van de Tuin op het Zuiden loopt, parallel aan de Sliedrechtstraat. Het pad begint bij de Ellewoutsdijkstraat (deze plaats ligt vlakbij Ovezande maar dat is toeval) en loopt tot aan het Oude-Tongepad aan de westrand van Pendrecht, het pad is ongeveer 3,5 meter breed en heeft een lengte van ruim een halve kilometer. Het Ovezandepad werd in de loop der jaren steeds een stukje langer naarmate de nieuwbouw vorderde, begin september 2016 is het laatste stukje aangelegd en toen was het Ovezandepad over de volle lengte beloopbaar.

Langs het Ovezandepad staan woningen maar met de nummering is het door de gefaseerde nieuwbouw niet helemaal goed gegaan, de twee blokken ter weerszijden van de Stavenissestraat staan langs het Ovezandepad maar horen qua huisnummering bij de Stavenissestraat. Ook de twee kopwoningen ter hoogte van de Hontenissestraat hebben verkeerde nummers.

Hoe ben ik op de naam Ovezandepad gekomen? Op een tekening van de Tuin op het Zuiden zag ik als naam Fijnaartpad staan maar dat leek mij niet handig: er is immers al een pad met die naam en er komt geen fysieke verbinding tussen de twee delen. Bovendien sluit de naam niet goed aan bij de overige straten in de directe omgeving. Tijdens een bijeenkomst over de voortgang van de herstructurering op 20 oktober 2008 bracht ik dit ter sprake en Nico Ros, programmamanager bij Woonstad Rotterdam, sprak toen de legendarische woorden Nou, verzin jij dan eens een betere naam! Ik dacht eerst dat het een grapje was... Met deze bijzondere opdracht ging ik naar huis.

Nadat ik in een atlas de kaart van Zeeland had geraadpleegd was ik er al heel snel uit: Ovezandepad. Ovezande is een plaatsje op Zuid-Beveland (gemeente Borsele) waar de wederopbouwarchitect Ernest Groosman is geboren en dat wist ik uit een boek. Het nieuwe voetpad zal bovendien vele keren de plekken kruisen waar de door Groosman ontworpen flats hebben gestaan zodat de straatnaam in twee opzichten naar de architect verwijst, wie nu het hele pad afloopt kruist maar liefst 13 keer een plek waar een Groosmanflat heeft gestaan. De naam past bovendien goed bij de omliggende straten want die zijn eveneens vernoemd naar plaatsen op Zuid-Beveland. De deelgemeente Charlois heeft mijn voorstel overgenomen en op 27 oktober 2009 heeft de gemeente Rotterdam de naam officieel goedgekeurd.

Op 20 januari 2011 zijn aan de lantaarnpaal op de hoek bij de Krabbendijkestraat de eerste straatnaamborden geplaatst en ik heb voorgesteld om het eerste stukje van het Ovezandepad officieel op te leveren en om daarbij ook een nazaat van Ernest Groosman uit te nodigen. Via het architectenbureau Groosman Partners kwam ik in contact met zoon Marcel Groosman die heel enthousiast op mijn plan reageerde.

In mijn weblog beschreef ik de oplevering van het Ovezandepad als volgt, waar nodig staat een toelichting tussen [teksthaken].

DINSDAG 19 APRIL 2011

Iets na vieren ben ik bij het Tuinhuis [het tijdelijke informatiecentrum van de Tuin op het Zuiden aan de Sliedrechtstraat, op het grasveld tegenover de Ellewoutsdijkstraat] en daar ontmoet ik Marcel Groosman. Dit was de eerste keer dat ik hem in levende lijve zag want de contacten tot nu toe waren via de mail gegaan. Marcel is straks één van de sprekers, evenals Dennis Lausberg [toen regiodirecteur van Woonstad Rotterdam] en Ed Goverde [toen voorzitter van de deelgemeente Charlois]. Ook aanwezig is Endry van Velzen van De Nijl Architecten die de nieuwbouw heeft ontworpen.

Verder waren er veel mensen van Woonstad Rotterdam, nachtburgemeester Harry Kock, oer-Pendrechtenaar Clasien Kramer, [toenmalig] opbouwwerker Rieks Westrik, [toenmalig] communicatiemedewerker Joyce van der Sluis van de deelgemeente Charlois (zij heeft het allemaal georganiseerd) en Bien Hofman van Vitaal Pendrecht. Er waren ook enkele bewoners maar het aantal professionals had toch de overhand.

Om half 5 begint het officiële programma in het Tuinhuis en Dennis Lausberg vertelt aan de hand van de tekening iets over de Tuin op het Zuiden (foto rechts). Daarna nodigt hij iedereen uit om naar buiten te gaan, iets waar iedereen snel gehoor aan gaf want de temperatuur in het Tuinhuis was vanwege het stralende weer behoorlijk opgelopen.

We steken de Sliedrechtstraat over en vergezeld van een stralende zon lopen we door het nieuwe deel van de Ellewoutsdijkstraat. Bij het begin van het Ovezandepad stoppen we en de eerste buitenspreker is Endry van Velzen. Hij vertelt iets over de opzet van het gebied en dat het een tuinachtig karakter krijgt. Om dat te illustreren wijst hij naar de Ellewoutsdijkstraat: vroeger was het een straat waar de auto's domineerden [afgezien van de bomen was er geen groen] en nu is het eigenlijk een grote tuin.

Na de toespraak van Endry lopen we het Ovezandepad op en halverwege is het de beurt aan de volgende spreker, Marcel Groosman (foto links). Hij heeft het boek over Ernest Groosman in zijn handen en hij vertelt uiteraard over zijn vader, o.a. dat hij geboren is in Ovezande en dat er op de Kop van Zuid een plein naar hem is genoemd. Hij noemde ook de praktische instelling van zijn vader, er was woningnood dus er moest gewoon gebouwd worden.

Aan het einde van zijn toespraak bood hij mij het boek aan (foto rechts) waarin hij de volgende opdracht heeft gezet: Aangeboden aan Mario Bosch "dagburgemeester van Pendrecht" ter gelegenheid van de onthulling van het Ovezandepad met een knipoog naar Ernest Groosman, de architect die de naoorlogse woningen die hier stonden ontwierp. Met veel genoegen, Marcel Groosman 19/04/2011.

We lopen verder en bij het straatnaambord neemt als laatste spreker Ed Goverde het woord. Hij vertelt over hoe de naamgeving tot stand is gekomen en de rol die ik daarbij heb gespeeld. Aan het einde van zijn toespraak krijgen Dennis, Marcel, Ed en ik een confettikanon en als afsluiting zullen we dat afschieten. Er wordt afgeteld en bijna tegelijk knallen de kanonnen en dwarrelt de confetti door de lucht (op de foto rechts dezelfde plek 10 jaar later). Ik voel mij een beetje schuldig want ik had gevraagd om vooraf het Ovezandepad te laten vegen en nu sta ik het te bevuilen... [nog heel lang lagen er confettisnippers in het plantsoen]

Met het afschieten van de confetti is het officiële deel afgelopen en wandelen we terug naar het Tuinhuis. Daar zijn hapjes en drankjes en kon er nog even nagepraat worden. Iedereen kijkt met tevredenheid terug en ook Marcel Groosman was blij dat hij bij dit indirecte eerbetoon aan zijn vader aanwezig was.

ZATERDAG 17 APRIL 2021

Sinds afgelopen dinsdag staat de viskraam van Toon Hoek weer op zijn vertrouwde plek aan de Slinge bij de Kerkwervesingel, de kraam zal er in de zomerperiode dagelijks staan behalve op zondag en maandag. De viskraam is al vele jaren een vertrouwde verschijning in Pendrecht, de visverkopers staan al 40 jaar in de wijk (vishandel Toon Hoek bestaat overigens al meer dan 100 jaar). Oorspronkelijk stonden ze schuin aan de overkant toen daar nog de parkeerplaats was, met de herinrichting van Plein 1953 verhuisde de kraam omstreeks 1998 naar de huidige plek. Vroeger was het een vaste kraam maar nu is het een mobiele kraam omdat de gemeente geen vaste kramen in het straatbeeld meer wil.

De verkopers groeten altijd als ik langsloop terwijl ik er nog nooit iets heb gekocht, om de simpele reden dat ik geen visliefhebber ben. Maar ik weet van anderen dat de vis kwalitatief goed is, in de AH Haringtest van 2005 eindigde de Pendrechtse viskraam op de vijfde plaats met eindcijfer 9. Bij de kraam ligt nooit afval op straat en voordat ze 's avonds vertrekken wordt de plek waar de kraam stond schoongemaakt. Vanwege de coronapandemie ontbreken de statafels en staan er voor de kraam palen met een ketting zodat er maar één klant tegelijk geholpen kan worden.

De geldautomaat bij het voormalige ING-kantoor aan de Slinge is weggehaald (foto), de flappentap was al meer dan een jaar buiten gebruik. Mogelijk betekent dit dat er een nieuwe bestemming voor het pand is gevonden.
Dinsdagavond zag ik dat de Bavoklokken weer de juiste tijd aanwijzen, waarschijnlijk hebben zij zichzelf op tijd gezet want de uurwerken worden radiografisch aangestuurd.
Afgelopen week kreeg ik een mail uit de Verenigde Staten van een naar New York geëmigreerde Nederlander die op mijn website de pagina over het lavet had gevonden.
Op internet las ik dat op 24 maart j.l. Frieda van der Pot is overleden. Frieda is de weduwe van Wim van der Pot (overleden in 2015) en van 1978 tot 2005 waren zij samen de eigenaar van café Goof Meijer dat is vernoemd naar Frieda's vader. Het in 1961 geopende café aan de Slinge bestaat nog steeds, al heet het sinds enkele jaren café Goofy. Wim en Frieda hebben nadat zij het café hadden verkocht beiden nog een aantal jaren in restaurant Zuiderkroon gewerkt toen dat nog van Aafje was.

Ongeveer 2000 woningeigenaren in Pendrecht Zuid hebben deze week een brief gekregen van de gemeente Rotterdam met het aanbod om voor € 1.500 over te stappen op stadsverwarming, ook bij mij viel deze brief op de mat. Het is de bedoeling dat heel Nederland in 2050 van het aardgas af is maar in Pendrecht zal dat al in 2030 het geval zijn. De gemeente Rotterdam heeft Pendrecht aangewezen als één van de eerste wijken die aardgasvrij wordt gemaakt, Pendrecht krijgt daarvoor bovendien een bijdrage van het rijk waardoor de eigen bijdrage in verhouding laag is.

Voor het aardgasloos verwarmen van woningen zijn drie alternatieven: stadsverwarming (door middel van restwarmte uit de industrie), een warmtepomp of elektrisch verwarmen. De eerste optie is voor Pendrecht het goedkoopste omdat in een deel van de wijk al een warmtenet ligt, daarom heeft de gemeente dit alternatief verder uitgewerkt. Voor de duidelijkheid: iedereen is vrij in de keuze voor één van de alternatieven, het is dus niet verplicht om voor de optie stadsverwarming te kiezen.

Zoals eerder aangekondigd is morgen de laatste officiële kerkdienst in de Open Hofkerk, voorganger is pastor Ad Berkhout die in deze dienst ook afscheid neemt als pastor van de wijkgemeente. Vanwege de coronamaatregelen mogen er slechts 30 kerkgangers fysiek aanwezig zijn maar de dienst is te beluisteren via deze link, de aanvang is 10.00 uur.

Terwijl ik dit schrijf bedenk ik mij dat het waarschijnlijk ook de laatste keer zal zijn dat de kerkklok luidt. De Open Hofkerk heeft één luidklok die in de ijzeren toren op het kerkplein hangt. Ik weet geen details over de klok (er staat wel iets op maar dat is van een afstand niet te lezen) maar hij heeft dezelfde toonhoogte als de grote klok van de Sint Bavokerk.

Het geluid van kerkklokken heeft mij altijd al gefascineerd, dat is één van de redenen dat ik destijds door het kopen van een aandeel heb meebetaald aan de tweede klok in de toren van de Sint Bavokerk. De Open Hofklok is omgeven door twee hoge flats waardoor het geluid niet ver te horen is, daar staat tegenover dat de klok rustiger en gelijkmatiger luidt dan die van de Sint Bavokerk. Als de klok luidt dan bewegen de ijzeren palen van de toren iets heen en weer, een bewijs dat de klok best zwaar is (ruim 400 kilo). Het is jammer dat de meeste kerkklokken in Nederland aan een krukas hangen, het luiden kost weliswaar minder energie maar de klank is veel minder vol dan van een klok die aan een rechte as hangt.

ZONDAG 11 APRIL 2021

Het klinkt misschien vreemd maar dankzij de coronacrisis ben ik in het bezit gekomen van een aantal oude Pendrechtse foto's. Afgelopen donderdag was ik namelijk in de Zuiderkroon om daar als 60-plusser mijn eerste coronavaccinatie te halen en na de prik moet je verplicht 15 minuten gaan zitten voor het zeer zeldzame geval dat je een allergische reactie krijgt. Terwijl ik de minuten aftel en met enige weemoed naar het afgedekte biljart kijk komt er op de stoel naast mij (uiteraard op gepaste afstand) een man zitten die mij aanspreekt, het blijkt een trouwe webloglezer te zijn. Anton had thuis wat oude foto's van de wijk en een boekje van de Sint Bavokerk die hij aan mij wilde geven, hij zou het in mijn brievenbus doen.

Gisteren had ik het in de bus en het boekje bleek te gaan om een parochiegids van de Sint Bavokerk uit 1997/1998, uit de tijd van pastoor Zondag (what's in a name...). Ook de ongeveer 30 foto's waren zeer de moeite waard en riepen nostalgische herinneringen op, het zijn bijna allemaal kleurenfoto's uit 1980. Op één van de opnames is de Sint Bavokerk te zien, genomen van onder de luifel van het pand waar nu de Groszek supermarkt zit (de foto rechts is de situatie nu, vanaf hetzelfde punt genomen). Een leuk detail is dat er op de hoek en de Slinge en de Kerkwervesingel een peperbus stond, dat is een hoge ronde ijzeren zuil beplakt met reclame.

De betonnen bollen bij metrostation Slinge liggen los en kriskras door elkaar (foto), het probleem is al langer maar afgelopen week heb ik er melding van gemaakt. De bollen zijn daar in 2009 gekomen toen het plein voor het metrostation is opgeknapt, ze waren oorspronkelijk met ijzeren pennen vastgezet in de bestrating.
Al enkele dagen zijn de uurwerken van de Sint Bavokerk van slag, ze lopen exact drie en een half uur achter.
Het laatste blok eengezinswoningen in de Halsterenstraat heeft nieuwe gevels en daarmee zijn de rode voordeuren met een rond raampje voorgoed verdwenen. Binnen is de renovatie nog bezig en vanaf de Ooltgensplaatweg is de straat afgesloten, zelfs voor voetgangers.
Het funderingsonderzoek op de Valckensteynlocatie is afgerond, de graafmachines zijn weg.
Er komt een nieuw oplaadpunt voor elektrische auto's aan de Ooltgensplaatweg, tussen de Halsterenstraat en de Tiengemetensingel.
In de Krabbendijkestraat staan grote gele borden met de naam Bolton Bouw, deze zijn bedoeld voor het bouwverkeer naar de voormalige locatie van Tussendael aan de Krabbendijkestraat nabij de Charloisse Lagedijk waar nieuwe woningen worden gebouwd.
Langs het grasveld aan de Sliedrechtstraat tegenover de Ellewoutsdijkstraat zijn boomstammen neergelegd, de reden daarvan is mij niet duidelijk. Op dit veld stond vroeger de Prinses Margriet kleuterschool en later het Tuinhuis (het informatiecentrum en de bouwkeet van het nieuwbouwproject de Tuin op het Zuiden), De vijf platanen zijn afkomstig van de Burghsluissingel en zijn in 2009 verplant, de bomen moesten daar weg vanwege de nieuwbouw.

Donderdagmiddag heb ik een bezoek gebracht aan de Beatrixschool waar ik van 1966 tot 1971 op heb gezeten. Ik werd ontvangen door directeur Mirjam Mels die mij een korte rondleiding gaf (foto links: de aanblik als je de school binnenkomt). Veel er sinds mijn schooltijd veranderd maar een paar dingen zijn in oude staat gebleven zoals de trap naar boven en de vloeren in de gangen met kleine zwarte en witte tegeltjes (foto rechts).

De achterste vleugel is aan het begin van deze eeuw verlengd maar dat is gedaan in de stijl van het gebouw, ook binnen is het amper te zien. De tegelvloeren lopen door in hetzelfde patroon, alleen aan de kleur van de bakstenen gangmuur kan je zien waar de uitbreiding begint.

Ik had een paar dingen uit mijn schooltijd meegenomen waaronder mijn rapportboekje en een schoolfoto waar ik op sta. Op die foto sta ik achter een tafel in de kleine hal op de bovenverdieping vlakbij de trap en op de tafel staan twee opgezette vogels die ik elk met één hand vasthoud. Mirjam reageerde op die vogels, volgens haar moesten die nog ergens staan. Ze liep even weg om een sleutel te halen, we liepen naar een smal magazijn en jawel, op de bovenste plank stonden ze!

De eerste jaren op de Beatrixschool bracht ik door op de begane grond in de vleugel die aan het schoolplein grenst. Het lokaal waar ik in de eerste klas zat bestaat als zodanig niet meer, het is al geruime tijd doorgebroken en is nu een speellokaal (foto links). Aan het einde van de gang was het koplokaal van klas 3.

Halverwege de centrale hal is de trap naar de bovenverdieping. We lopen naar het koplokaal aan de voorkant, daar zat ik in het schooljaar 1970-1971 in de zesde klas bij meester A. van der Sluijs. Dit lokaal keek uit op de straat en op 7 juni 1971 waren we getuige van een bijzonder schouwspel: de sloop van de kerktoren van de Triomfatorkerk. De ijzeren toren was door een bouwfout finaal doorgeroest en moest verwijderd worden. De toren werd doormidden gezaagd en na enige tijd lagen de beide delen op het trottoir langs de Sliedrechtstraat. Vanuit het lokaal maak ik een foto van de nu al 50 jaar torenloze Triomfatorkerk (foto rechts).

Helaas had Mirjam niet al te veel tijd maar we maken in de toekomst, als de coronacrisis voorbij is, een nieuwe afspraak.

ZATERDAG 10 APRIL 2021

Donderdagavond is op 53-jarige leeftijd Ronald Tol van de gebiedscommissie Charlois aan een hartstilstand overleden. De markante Rotterdammer was op veel gebieden actief en van 2014 tot 2018 was hij voorzitter van de gebiedscommissie Charlois, zijn beroep was taxichauffeur maar Ronald was alom bekend als de burgemeester van Charlois.

Die avond hoorde ik veel sirenes (Ronald woonde hemelsbreed niet ver bij mij vandaan) en toen ik later nog even een rondje liep zag ik de hulpdiensten bij dat blok staan, pas toen ik las dat Ronald overleden was begreep ik waarom die wagens daar stonden. Ik wens de nabestaanden langs deze weg veel sterkte met dit onverwachte verlies.

Over een week, op zondag 18 april, is de laatste officiële kerkdienst in de Open Hofkerk. Drie maanden geleden is het besluit genomen om te stoppen met de kerkdiensten, de redenen zijn het kleine aantal kerkgangers en de personele en de financiële situatie van de wijkgemeente. Met de sluiting van de Open Hofkerk (officiële naam: De Open Hof, te lezen op de muur achter de toren) wordt een stuk Pendrechtse historie afgesloten en hoewel ik geen kerkganger ben vind ik het als Pendrecht-historicus toch jammer. Het zal waarschijnlijk ook het roemloze einde betekenen van de Zondagmiddagmuziek die overigens al een jaar stil ligt vanwege de coronacrisis, het laatste concert was op 8 maart 2020.

Een aantal kerkgangers wil zich inzetten om te bekijken welke activiteiten nog voortgezet kunnen worden, daarvoor is een werkgroep Open Hof in het leven geroepen. Zeker is dat er op iedere eerste zondag van de maand een kleinschalige huiskamerviering zal zijn, de eerste is op 2 mei. Ook enkele andere activiteiten staan op de planning, al is alles nog afhankelijk van de ontwikkelingen rond het coronavirus. Zolang het gebouw nog niet is verkocht zullen de activiteiten daar plaats vinden, daarna is het onderkomen van de aangrenzende Seinpost Slinge de eerste optie.

De Open Hofkerk is één van de drie Pendrechtse kerken, gebouwd in de tijd dat Nederland nog verzuild was. Eerder waren de katholieke Sint Bavokerk en de gereformeerde Christus Triomfatorkerk in gebruik genomen (respectievelijk op 26 juni 1960 en 1 februari 1962), de eerste dienst in de hervormde Open Hofkerk was op 12 mei 1963.

De kerk dankt zijn naam aan psalm 87 waar in het eerste couplet de zinsnede Hij houdt er open hof voorkomt, deze psalm werd daarom al spoedig de Open Hofpsalm genoemd. Architect H.W.M. Hupkes speelde hierop in door het gebouw te ontwerpen rondom een binnenplaats (hof) die aan één kant open is (foto links: de maquette), de kerk is gebouwd op de plek van een vroegere boomgaard. De eerste predikant was ds. T.D. van Soest die tot 1977 aan de kerk verbonden zou blijven, in 1964 richtte hij het (in 2009 opgeheven) Open Hofkoor op.

Het pronkstuk van de Open Hofkerk is het Vierdag-orgel maar dat is niet zo oud als de kerk zelf. In de beginjaren werd de gemeentezang begeleid met een elektronisch instrument, het Dereux-orgel, dat op de gaanderij stond. Voor een pijporgel ontbrak het geld, ondanks dat de toenmalige organist Jacques van Oortmerssen al jarenlang pleitte voor de bouw van een "echt" orgel.

Tijdens een dienst, waarbij de kerk stampvol zat, werd van het Dereux-orgel het uiterste gevraagd. Eén van de laatste liederen werd het instrument toch te veel en met een luide knal gaf het de geest. Nadat iedereen van de schrik bekomen was sprak Jacques van Oortmerssen de historische woorden: "Zo, dat is dan dat!" De aanschaf van een nieuw orgel was opeens heel actueel geworden!

Het door H.J. Vierdag in Enschede gebouwde pijporgel is op 14 mei 1971 officieel in gebruik genomen. Het orgel heeft 2 klavieren en pedaal; het telt 22 stemmen, een bijzonderheid zijn de horizontaal geplaatste pijpen van het trompetregister. Het houtsnijwerk rond de frontpijpen roept, met bloesems en vruchten, herinneringen op aan de vele boomgaarden van de voormalige Charloisse Polder waarin Pendrecht is gebouwd. De vier paneeltjes voor het borstwerk dragen uit hout gesneden voorstellingen naar de vier coupletten van Psalm 87 die aan de kerk haar naam gaf. Jacques van Oortmerssen werd in 1982 opgevolgd door Jan van Dijk die tot 2017 de vaste organist van de Open Hofkerk zou blijven.

Het orgel was niet alleen bedoeld voor de begeleiding van de gemeentezang maar ook als concertorgel. Het is door de jaren heen door vele organisten bespeeld en het is best wrang dat het instrument nét niet het 50-jarig jubileum als kerkorgel zal halen.

Zondagmiddagmuziek met het Neva Ensemble

De meeste herinneringen aan de Open Hofkerk heb ik als jarenlange trouwe bezoeker van de Zondagmiddagmuziek. Eén van de meest succesvolle concerten was op 12 december 2010 (foto) toen het Neva Ensemble uit Sint Petersburg een uitvoering gaf waarbij de kerk letterlijk tot de laatste plaats was gevuld. Hieronder een paar citaten uit mijn weblog van die dag.

Het deel voor de pauze bestond uit Russische kerkmuziek en als afsluiting werd het Ave Maria van Schubert gezongen. De liederen werden afwisselend gezongen door het hele ensemble en één of meer solisten, de muzikale kwaliteit was heel hoog en na ieder stuk werd geapplaudisseerd. Daarna was er een pauze en om te voorkomen dat een paar honderd mensen tegelijk de koffiebalie zouden bestormen liet men de bezoekers per rij naar de ontmoetingsruimte gaan. Dat verliep prima en na een half uur zat iedereen weer in de kerkzaal.

De musici waren nu getooid in vrolijk gekleurde kleding en zongen een aantal Russische volksliedjes. Tijdens het laatste deel van het concert zong het ensemble stukken uit romances en opera's waaronder een duet uit de operette De Zigeunerbaron van Strauss. Bijzonder leuk was het Kattenduet van Rossini dat werd gezongen door de twee vrouwelijke leden van het ensemble. Ze waren verkleed als katten en het gemiauw werkte op de lachspieren van het publiek. Daarna volgde het laatste stuk en met een daverend applaus werd een succesvol concert afgesloten.

Het voert te ver om de geschiedenis van de kerk in detail te beschrijven, daarom alleen maar een paar punten in vogelvlucht. De ontkerkelijking, die zich al in de zeventiger jaren van de vorige eeuw inzette, leidde tot een terugloop van het aantal kerkgangers. In 1988 ontstond een Samen Op Weg gemeente, een samenvoeging van de hervormde en de gereformeerde gemeente. De diensten werden voorlopig beurtelings in de Open Hofkerk en de Triomfatorkerk gehouden maar na de verkoop van de Triomfatorkerk in 1996 vinden alle activiteiten plaats in de Open Hofkerk, in dat jaar zijn tevens de strak in het gelid staande kerkbanken vervangen door individuele stoelen.

Het aantal kerkgangers blijft teruglopen en in 2007 worden de ontmoetingsruimte en de voormalige pastorie verhuurd aan de Stichting Sonshine die de ruimtes in 2010 aankoopt (nu eigendom van Seinpost Slinge). Voor de kerk is het een ingrijpende verandering want zij houden daardoor alleen de kerkzaal over zodat er een ingrijpende verbouwing nodig was. Het achterste deel van de kerkzaal (onder de gaanderij) wordt de ontmoetingsruimte die met een glazen wand met deuren wordt afgescheiden van de (verkleinde) kerkzaal, de voormalige gaanderij is verbouwd tot kerkenraadskamer en kopieerruimte. Op 23 mei 2010 is met een speciale dienst de vernieuwde Open Hofkerk in gebruik genomen, daarna is er niets meer aan de inrichting veranderd. De tijd zal leren wat er in de nabije toekomst met de kerkzaal en het orgel gaat gebeuren.

Het overige nieuws volgt morgen.

ZONDAG 4 APRIL 2021

Op de hoek van de Schuddebeursstraat en de Serooskerkestraat staat een transformatorhuisje met op de zijkant een groot paneel waarop onder andere de muis Jerry is afgebeeld. Waarom zit dat paneel juist aan die kant en staat er vlakbij het transformatorhuisje een lantaarnpaal midden op een grasveld?

Voor het antwoord op die vragen moeten we terug in de geschiedenis. Aan het transformatorhuisje was aan de kant van de Serooskerkestraat een rijtje garages vastgebouwd dat in 2005 is afgebroken. Eén van de garages grensde aan het trafohuisje en na de afbraak was op die muur de herinnering aan een bromfiets te zien: er stond met grote letters Zündapp KS125 (foto rechts, de funderingen van de garages zitten nog in de grond).

De huurder van de garage stak de liefde voor zijn gemotoriseerde tweewieler niet onder stoelen of banken en schreef de naam levensgroot op de zijmuur van zijn garage. Dat de naam ooit voor iedereen zichtbaar zou worden kon hij natuurlijk niet vermoeden en toen ik het zag ik vroeg mij af of de persoon in kwestie nog in de buurt woonde en op zijn Zündapp KS125 door Pendrecht reed.

Hoe dan ook, die muur was een lelijk gezicht en de Nieuwe Unie (de voorloper van Woonstad Rotterdam) liet het paneel maken om daarmee de beschadigingen aan de muur als gevolg van de sloop van de garages aan het gezicht te onttrekken. Voordat het paneel zijn definitieve plek in de Serooskerkestraat kreeg diende het als achtergronddecor van de musical Of Mice and Mozart tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen Pendrecht op 27 september 2008. Dat verklaart de Olympische ringen linksboven op het paneel, de ringen zijn vierkant omdat het officiële logo beschermd is en niet zomaar gebruikt mag worden.

Het paneel is gemaakt door Mirella de Boer, dochter van toenmalig wijkregisseur Harry de Boer van Woonstad Rotterdam. In juni 2010 zijn er twee schijnwerpers aangebracht die het paneel bij duisternis aanlichten, helaas werkt deze verlichting al een tijdje niet meer.

En nu het raadsel van de lantaarnpaal die midden op het grasveld staat. Achter de garages liep een voetpad en daarlangs stond die lantaarnpaal. Een bijzonderheid is dat het voetpad ooit de naam Elkerzeepad droeg maar volgens het straatnamenboek is deze naam al in 1960 ingetrokken. Na de sloop van de garages heeft het voetpad er nog een aantal jaren gelegen maar uiteindelijk kwam er een grasveldje voor in de plaats. De lantaarnpaal is nooit weggehaald en is daarmee het laatste overblijfsel van het Elkerzeepad.

Langs het verdwenen voetpad staat nog een herinnering aan vervlogen tijden, een betonnen huisje met op de deur de letters PTT. Dit is de afkorting van het vroegere Staatsbedrijf der Posterijen, Telegrafie en Telefonie dat in 1989 is geprivatiseerd. De betonnen huisjes zijn op nog meer plekken in Pendrecht te vinden, bijvoorbeeld in de Krabbendijkestraat tegenover de Krabbendijkehof.

ZATERDAG 3 APRIL 2021

Mijn bericht van vorige week zondag over de Beatrixschool krijgt nog een leuk vervolg. Ik had het bericht samen met de twee foto's ook naar de school gestuurd en al snel kreeg ik een enthousiaste reactie van directeur Mirjam Mels. Ze bedankte mij voor het bericht en ze nodigde mij spontaan uit om een keertje langs te komen op mijn oude school. Ik heb meteen een afspraak gemaakt en aanstaande donderdag gaat het gebeuren, dan ga ik door dezelfde deur naar binnen als op mijn eerste schooldag op 23 augustus 1966 (foto links). De laatste keer dat ik de Beatrixschool bezocht was in 2012 bij het afscheid van Joop Verschoor die ik nog als onderwijzer heb gehad.

Het huis Slinge 730-732 staat te koop (foto rechts), deze woning bevindt zich in het rijtje eengezinswoningen tussen de Krabbendijkestraat en de Sint-Maartensdijkstraat. Wie het pand ziet zou denken dat het oorspronkelijk twee woningen waren maar volgens de pandkaart bestaat deze situatie al vanaf de bouw in 1960, de zeskamerwoning heeft een gebruiksoppervlak van 189 m². Het is een huis met geschiedenis want deze praktijkwoning was ooit eigendom van dokter C.B.J. Lap die naast zijn huisartspraktijk ook actief was als bondsarts voor de schaatsploeg van Ard Schenk en Kees Verkerk en voor de zwemploeg van onder meer Ada Kok. De vraagprijs is € 549.000.

De in 2010 geïntroduceerde grijze prullenbak met de naam Rotterdambak is op veel plekken in Pendrecht te zien, het zijn zuilvormige bakken die op een ingegraven betonnen voet staan. Op de hoek van de Slinge en de Stellendamstraat was zo'n bak beschadigd, er staat nu een nieuwe maar hij is wel anders van vorm (linker foto). Dit model heb ik nog niet eerder gezien, is dit de Rotterdambak nieuwe stijl?
Rondom de leegstaande galerijwoningen Melissantstraat 112A - 126B staan hekken wat er op wijst dat de sloop binnen afzienbare tijd zal beginnen. Net als in de Papendrechtstraat zal ook hier zo veel mogelijk materiaal hergebruikt worden.
In de Papendrechtstraat gaat het aanleggen van de funderingen voor de nieuwbouw erg snel, duidelijk is al te zien hoeveel woningen de nieuwe blokken krijgen. Waar het rijtje met vier eengezinswoningen aan de Tiengemetensingel heeft gestaan komt een langer blok met zeven huizen terug (rechter foto).
De gevels van de verdiepingen boven de Groszek supermarkt aan de Slinge worden veranderd, een deel van de ramen worden muren. Mogelijk worden de etages verbouwd tot woningen, dat is in het aangrenzende pand ook gebeurd en is momenteel in uitvoering boven de Polo supermarkt.

Bromfietsers kunnen het Havenspoorpad legaal gebruiken want de verkeersborden zijn vervangen (foto links). Er was verzet tegen het toelaten van brommers vanwege de te verwachten overlast, ook de vereniging Vrienden van het Levenspad heeft bezwaar aangetekend. De protesten hebben het verkeersbesluit niet tegen kunnen houden maar de gemeente gaat wel in de gaten houden of er geen ongewenste situaties ontstaan omdat er nu drie verschillende groepen verkeersdeelnemers (voetgangers, fietsers en bromfietsers) het pad moeten delen.

Op de Valckensteynlocatie is het funderingsonderzoek aan de gang (foto rechts). De twee graafmachines staan er nog steeds en hebben de beplanting weggehaald op de plek waar het vroegere bejaardentehuis heeft gestaan. Zo te zien is er ook al gegraven want er liggen wat stukken beton.

Toen in 2012 het oude Valckensteyn werd afgebroken was het al de bedoeling dat er te zijner tijd iets terug zou komen, al was er toen nog geen concreet plan. Bewust heeft men de fundering in de grond laten zitten en die kan straks prima hergebruikt worden voor het nieuwe Valckensteyn.

WOENSDAG 31 MAART 2020 (extra bericht)

Vanaf vandaag gaat de avondklok een uur later in, dus vanaf 22.00 uur.

ZONDAG 28 MAART 2021

Morgen is het precies 60 jaar geleden dat de Beatrixschool aan de Krabbendijkestraat officieel is geopend (foto: de school in 1963). Ter gelegenheid van de opening op 29 maart 1961 biedt architect F. Swaneveld de school een door Teus van den Berg vervaardigd plastiek aan dat is aangebracht op de muur in de centrale hal. Het voor die tijd moderne gebouw heeft een centrale hal en twee vleugels met aanvankelijk 12 leslokalen, aan het begin van deze eeuw zijn er lokalen bijgebouwd in dezelfde stijl als het bestaande gebouw. De school is vernoemd naar prinses Beatrix.

Op 1 augustus 1985 fuseren de Beatrixschool en de aan de Sliedrechtstraat gelegen Prinses Marijke kleuterschool tot een nieuwe basisschool, het gebouwtje van de vroegere kleuterschool dient nog vele jaren als accountantskantoor en is pas in oktober 2002 afgebroken. De Beatrixschool bestaat anno 2021 nog steeds, het is de enige school in Pendrecht die nog de originele naam draagt. Ook de vier platanen op het schoolplein hebben alle veranderingen overleefd.

De Beatrixschool ken ik al sinds mijn kindertijd want ik heb er zelf op gezeten. Op 23 augustus 1966 was mijn eerste schooldag, de heer van Veelen was toen het Hoofd der School en is enkele jaren later opgevolgd door J. Tijseling. De volgende leerkrachten heb ik gehad: mw. Schotanus (klas 1), Wil de Jong (klas 2/3), mw. van Dijk en dhr. Tijseling (klas 4), dhr. den Ouden en Joop Verschoor (klas 5) en A. v.d. Sluijs (klas 6). Als jongen heb ik er nooit les van gehad maar ik noem toch de naam van juffrouw Wilschut voor het vak nuttige handwerken. Lichamelijke oefening was in de gymnastiekzaal naast de school, een deel van de vierde klas heb ik doorgebracht in de noodlokalen aan de Middelharnishof (nu staat hier Korpersteijn).

Een minder leuke herinnering was de schooltandarts. Het was altijd weer schrikken als het beruchte witte busje van de Stichting Schooltandverzorging naast de gymzaal geparkeerd stond. Dan verscheen de assistente in de klas en werd je met enkele klasgenoten "uitgenodigd" om naar de bus te komen. Je ging altijd in een groepje want, zo was de gedachte, dan overwin je de angst voor de tandarts. Bij de meesten heeft dat averechts gewerkt want terwijl jij op de achterbank zat te wachten lag één van je medeleerlingen te kermen in die stoel. Velen krijgen nog altijd de rillingen bij het horen van het woord schooltandarts. Na afloop van de behandeling kreeg je een briefje mee waarop stond wat de tandarts had gedaan.

Omdat ik de tweede klas had overgeslagen duurde mijn tijd op de Beatrixschool maar 5 jaar. De schooltijd werd traditiegetrouw afgesloten met een musical waarop maandenlang was geoefend. De musical ging over Parijs en het eerste liedje begon met "Adieu Parijs met je Seine". Op 22 juni 1971 was mijn officiële afscheid van de Beatrixschool, enkele klasgenoten gingen naar de Beatrix MAVO maar ik ging naar het Johannes Calvijn Lyceum in Vreewijk.

ZATERDAG 27 MAART 2021

Het grote bord langs de Slinge, waarop tot voor kort de affiches van de politieke partijen hingen, kan je ook voor andere zaken gebruiken (foto links). De borden staan overal in de stad, niet iedereen zal het direct herkennen maar de gekleurde teksten verwijzen naar het Eurovisie Songfestival dat in mei plaats zal vinden in Rotterdam Ahoy. Zo zijn er enkele titels te lezen van liedjes die ooit het songfestival hebben gewonnen waaronder Waterloo van ABBA en Ding-a-dong van de Nederlandse popgroep Teach-In met zangeres Getty Kaspers.

De gerenoveerde woningen in de Tiengemetenbuurt ten zuiden van de Sliedrechtstraat krijgen geveltuintjes (foto rechts), alleen het blok aan het begin van de Sliedrechtstraat krijgt geen geveltuintjes want deze woningen hebben al een voortuin. Het is nog even afwachten of alle tuintjes dezelfde beplanting krijgen of dat de bewoners er zelf voor moeten zorgen.

De renovatie van de oneven flat in de Geertruidenbergstraat is klaar (linker foto), in enkele huizen zijn de bewoners al bezig. Het renovatieproject van de vier portiekflats ten zuiden van de Abbenbroekweg is daarmee afgerond, de flats zouden oorspronkelijk afgebroken worden maar in 2017 besloot Woonstad Rotterdam om ze toch op te knappen.
Na Korpersteijn is nu ook de Tiengemetenflat aangesloten op het warmtenet, de leidingen komen aan de kant van de Tiengemetenhof uit de grond.
Op de Valckensteynlocatie staan twee graafmachines en daarmee lijken de voorbereidingen voor de bouw van het nieuwe appartementencomplex begonnen (rechter foto). Volgens de planning wordt er onderzoek gedaan naar de bodem en de funderingen van het oude Valckensteyn die nog in de grond zitten.
In de Papendrechtstraat werd zelfs vandaag gewerkt aan de funderingen van de nieuwbouw.
In de Halsterenstraat zijn bijna alle eengezinswoningen al voorzien van de nieuwe gevels, alleen het blok met de nummers 2 - 8 is nog in de oude toestand.
De in aanbouw zijnde Zalmhaventoren is zichtbaar vanuit Pendrecht en wel vanaf het noordelijke deel van de Kerkwervesingel. De Zalmhaventoren staat in de buurt van de Erasmusbrug en zal 215 meter hoog worden, daarmee wordt de woontoren het hoogste gebouw van Rotterdam en zal zelfs boven de Euromast uitsteken.

Komende nacht gaat de zomertijd in, in bijna alle Europese landen gaat om 02.00 uur de klok een uur vooruit. De zomertijd eindigt dit jaar in de nacht van 30 op 31 oktober.

ZONDAG 21 MAART 2021

Onderstaande raadsels staan al vele jaren op mijn website maar ze leiden een wat verborgen bestaan (ze staan onderaan op de pagina Diversen), daarom zet ik ze nu een keer in mijn weblog. Op de plaats van de lijn moet een plaatsnaam worden ingevuld die in een Pendrechtse straatnaam voorkomt. Dit is geen prijsvraag, de oplossingen staan op één van de andere pagina's van mijn website.

Zijn al die draden even lang? Ik weet het niet, ik heb er pas __________.
Ze hoeft maar even in de zon te liggen en _________.
Zit er nog muntgeld in de portemonnee? _________, dan hoor je het meteen.

De volgende omschrijvingen zijn cryptisch en dus wat moeilijker. Behalve plaatsen uit de straatnamen zitten er ook namen van Pendrechtse gebouwen bij, als hulpmiddel zijn op de foto's hieronder enkele van deze gebouwen afgebeeld (uiteraard niet in dezelfde volgorde als de omschrijvingen).

De vader van deze wijk.
Twee heilige straten.
Hier woont Alinde Gels.
Niet lang en niet deze.
De brandweer kreeg een nieuwe melding en rukte meteen uit.
Holten ligt anders in Zeeland.
Zo te horen is dit het Centrumkasteel.
De residentie van A. Roest.
Staat van twee rondjes en een hemellichaam.
Rohcsierd, gezien van de andere kant.
De Overwinnaar is zijn toren kwijtgeraakt.
Vroeger aan de Coolsingel, nu in Pendrecht.

ZATERDAG 20 MAART 2021

Afgelopen woensdag waren de verkiezingen voor de Tweede Kamer en vanwege de coronacrisis ging veel anders dan anders, zo kon er al op maandag en dinsdag gestemd worden (dit was vooral bedoeld voor ouderen en kwetsbaren) en kiesgerechtigden vanaf 70 jaar konden per brief stemmen. In Pendrecht waren acht stemlocaties en één daarvan was in een witte tent op de parkeerplaats bij Slingedael die er dinsdag al stond (foto links). Behalve de bekende locaties kon er ook gestemd worden in speeltuin Pendrecht 7 en het voormalige clubgebouw van de opgeheven korfbalvereniging RSV Unicum. Op maandag en dinsdag was maar een beperkt aantal stemlocaties open, in Pendrecht was dat alleen de Huiskamer van Pendrecht aardgasvrij.

Rich Tattoo Art op de Zijpe is eind vorig jaar gestopt maar in dezelfde kiosk komt een nieuwe tattooshop met de naam Shelby ink (foto rechts).

De coniferen rondom de tuin van de voormalige pastorie van de Open Hofkerk zijn vervangen door een afscheiding van gevlochten wilgentakken.

ZONDAG 14 MAART 2021

Deze maand bestaat mijn weblog 15 jaar. Op 5 maart 2006 heb ik mijn allereerste bericht geschreven, daarin vertelde ik over een bezoek aan de Pendrecht Monologen waarbij ik als reisleider fungeerde omdat de voorstellingen op verschillende locaties werden gespeeld. Het idee om een weblog over de wijk te beginnen is eigenlijk spontaan ontstaan, waarschijnlijk waren die Pendrecht Monologen wel de aanleiding. Omdat mijn website al een paar jaar in de lucht was besloot ik om mijn weblog daaraan toe te voegen.

De opzet van mijn weblog is vanaf het begin in principe niet veranderd, het is nog altijd mijn digitale dagboek van de wijk. In mijn weblog beschrijf ik de ontwikkelingen in de wijk zoals ik die beleef, ik doe dat in mijn eigen stijl op een neutrale manier. Omdat ik veel van de historie van Pendrecht weet schrijf ik regelmatig over dingen van vroeger, al dan niet uit eigen herinnering. De lay-out van mijn website is eenvoudig met een duidelijk lettertype en een rustige achtergrondkleur, ook dat is al die jaren hetzelfde gebleven.

In de loop der tijd heb ik een grote schare lezers weten te binden en dat merk ik aan de reacties die ik krijg. Van tijd tot tijd krijg ik spontane reacties van oud-Pendrechtenaren die op zoek zijn naar informatie over hun vroegere wijk (bijvoorbeeld met de vraag "staat mijn huis er nog?") of gewoon hun herinneringen met mij willen delen, verder mailen er studenten (soms zelfs vanuit het buitenland) die om één of andere reden geïnteresseerd zijn in Pendrecht en/of de wijk willen bezoeken voor een studieopdracht. Het is een voordeel dat mijn website al langer bestaat: als je in Google naar "Pendrecht" zoekt dan verschijnt mijn site als één van de eerste in de lijst.

Om toch even terug te gaan in de tijd volgt hieronder de tekst van de allereerste pagina van mijn weblog, enkele toevoegingen staan tussen [teksthaken].

ZONDAG 5 MAART 2006

Op 3 en 4 maart heb ik, in de rol van reisleider, de Pendrecht Monologen bezocht. De Pendrecht Monologen bestaan uit 4 theatervoorstellingen die gaan over de geschiedenis van de wijk en worden door wijkbewoners gespeeld. Pieta Bot heeft de scenario's geschreven aan de hand van gesprekken die zij met Pendrechtenaren had, de regie is in handen van Cees Bavius [Cees en Pieta waren van BAF Art en zij waren de drijvende krachten achter de monologen]. Op vrijdag 3 maart was de try-out en op zaterdag 4 maart vond de première plaats. De Pendrecht Monologen zullen tot aan het einde van het jaar nog meerdere keren uitgevoerd worden.

Dit zijn de thema's van de voorstellingen:

Alleen de bomen zijn nog van toen gaat over autochtone Rotterdammers die, vaak na inwoning bij hun ouders, in de nieuwe wijk Pendrecht kwamen wonen. Het gaat over "het dorp" dat Pendrecht was, tot de stad met grote vaart de wijk binnenviel en het samen leven veranderde; over hoe die eerste generatie bewoners, die er voor koos in de wijk te blijven wonen, zich staande probeert te houden. Spelers: Thea Abma, Nel van Dijk en Annie van der Velden [deze monoloog is uiteindelijk meer dan 40 keer gespeeld].

Bestemming Nederland gaat over Indische Nederlanders in de wijk. Indo's: In Nederland Door Omstandigheden. De monoloog gaat over die omstandigheden, over hun komst naar en de ontvangst in Nederland, de stille aanpassing tijdens de wederopbouw en de verhuizing naar Pendrecht. Spelers: Ruud en Elly Pesik.

De lang verwachte terugkomst van July Bonefacia gaat over een Antilliaanse die woonde in "het Pendrecht van toen", die door omstandigheden terug moest naar Curaçao en nu na 25 jaar terugkomt in "het Pendrecht van nu". Spelers: Irene Lajeyna, Diana en Mildiane [Irene is een maand later overleden, uit respect voor haar is deze monoloog daarna nooit meer gespeeld].

Uitstappen zonder lawaai vertelt het verhaal van Turkse bewoners die in de 60-er jaren door Nederlandse selectiebureaus in Turkije werden geworven. Gastarbeiders van toen, die nu als Pendrechtenaar vechten voor de toekomst van hun wijk. Spelers: Hüseyin Karabulut en Orhan Zengin.

Aanvang en einde was in de Middelburgt [toen nog wijkgebouw] maar de voorstellingen werden gespeeld op 3 verschillende locaties: de Sint Bavokerk, de Open Hofkerk en het Turks Huis [toen nog in de Oosterlandstraat]. Er waren 3 groepen (ongeveer 40 personen per groep) die, elk met een reisleider als gids, de monologen in een verschillende volgorde te zien kregen. Na afloop ging men terug naar de Middelburgt voor een gezamenlijke afsluiting waarbij het publiek de spelers kon ontmoeten (op de foto staan de spelers en de medewerkers nadat ze bloemen hadden gekregen). Het was een groot succes want beide avonden waren uitverkocht.

Ik was zeer onder de indruk van de Pendrecht Monologen. Het waren 4 totaal verschillende verhalen, soms ontroerend en indringend maar wel heel herkenbaar, zeker voor wie al langer in Pendrecht woont. De wandelingen tussen de voorstellingen waren een leuke onderbreking. Ook het publiek was zeer enthousiast, getuige de reacties tijdens de afsluiting in de Middelburgt. Kortom: dit is zeker voor herhaling vatbaar en als het even kan wil ik graag weer als reisleider fungeren!

ZATERDAG 13 MAART 2021

Voor de nieuwbouw in en om de Papendrechtstraat zitten alle palen in de grond, de heimachines zijn weg. Het heien is snel gegaan want in ongeveer anderhalve week tijd zijn voor zes nieuwbouwblokken de palen geslagen. De meeste blokken komen op ongeveer dezelfde plek als de afgebroken huizen, alleen aan de kant van de Middelharnisstraat wordt het anders. Als de nieuwe woningen klaar zijn wordt ook de buitenruimte opnieuw ingericht, het centrale speelplein blijft maar krijgt een meer groen karakter. Bij de gerenoveerde eengezinswoningen liggen tijdelijke voetpaden zodat de bewoners niet meer door het zand hoeven te lopen om bij hun huis te komen.

Het blijft vreemd om door de straat te lopen die bijna onherkenbaar is geworden, vooral omdat de Papendrechtstraat meer dan 50 jaar in aanzien bijna niet veranderd is. Bijzonder zijn ook de doorkijkjes die er tijdelijk zijn, vanuit de straat kan je nu de huizen aan de Geertruidenbergstraat en de Dirkslandhof zien. Ook de Open Hofkerk is in volle omvang zichtbaar (foto), dat is pas mogelijk geworden na de afbraak van de galerijflat aan de Middelharnisstraat.

Deze ingreep staat ook de Halsterenstraat te wachten, volgens planning begint de sloop daar over twee maanden. De gevelsteen in de zijgevel van Tiengemetensingel 2A blijft behouden maar het is nog niet bekend wat er mee gaat gebeuren, ik heb Woonstad Rotterdam de suggestie gedaan om de steen op te nemen in de nieuwbouw.

Langs de Burghsluissingel zijn op de plaatsen van de eerder gekapte wilgen nieuwe bomen geplant (linker foto). Eigenlijk is het geen gezicht, die iele boompjes naast de grote wilgen die er al meer dan 50 jaar staan. Opmerkelijk is dat één stronk van een gekapte boom nog in de grond zit.
In de Stavenissestraat komt volgende week ter hoogte van de Kamperlandsingel een nieuw oplaadpunt voor elektrische auto's, het is niet de eerste in deze straat want ten zuiden van de Ossenisseweg is al een plek waar de auto aan de stekker kan. Op de pagina Adressen staan alle oplaadpunten, ik werk de lijst bij zodra ik een nieuwe plek tegenkom.
Bij alle stemlocaties is een parkeervak aangewezen als invalidenparkeerplaats op 15, 16 en 17 maart.
Een paar dagen geleden zag ik bij de Open Hofkerk een wel érg scheefstaande lantaarnpaal (rechter foto), de paal is kennelijk aangereden want aan de onderkant was hij geknakt. Een dag nadat ik het had gemeld was de paal min of meer weer rechtop gezet, er zit geel tape op met de tekst SCHADE MAST. Tussen twee haakjes: de lamp brandt wel.

Afgelopen donderdag raasde een zware storm over Nederland en toen ik aan het einde van de dag een rondje liep zag ik in de Sliedrechtstraat een los hangend verkeersbord dat er af dreigde te vallen. Binnen twee uur na mijn melding was het euvel al verholpen.

ZONDAG 7 MAART 2021

Op internet las ik dat de Bewonersorganisatie Zuidwijk (BOZ) op 31 maart aanstaande na ruim 35 jaar stopt met haar werkzaamheden. Toen ik dat las gingen mijn gedachten terug naar de in 2012 opgeheven Bewonersorganisatie Pendrecht (BOP) waar ik vanaf 1993 vrijwilliger was als redactielid van wijkkrant In de Kijkerd.

De Bewonersorganisatie Pendrecht heeft 25 jaar bestaan (1987 - 2012) en was destijds bedoeld als paraplu voor bewonerscommissies maar die functie raakte in de loop der jaren achterhaald. Ook door andere ontwikkelingen kwam de rol van de BOP steeds verder op de achtergrond en is uiteindelijk een stille dood gestorven, de organisatie bestond de laatste jaren alleen nog maar in naam. Een deel van de activiteiten is overgenomen door Vitaal Pendrecht waaronder de uitgave van In de Kijkerd.

De Bewonersorganisatie Pendrecht is gedurende haar bestaan meerdere keren verhuisd. Het eerste onderkomen van de BOP was in de voormalige kleuterschool Heilige Engelbewaarder aan de Sommelsdijkstraat 39 (foto links). Hier was tevens de wijkwinkel die op 14 maart 1987 feestelijk werd geopend. Nadat de Pendrechtse drumband Jong Excelsior enkele nummers ten gehore had gebracht vertelde John van Drunen hoe uit de verschillende bewonersgroepen de BOP is ontstaan. Hierna verrichtte wijkagent Arie Mol de officiële opening door een fles champagne stuk te gooien tegen de muur van het gebouw.

De ruimte werd al snel te klein en kampte met veel achterstallig onderhoud, bovendien stond het gebouw op de nominatie voor sloop. In 1990 begon de moeizame zoektocht naar een beter onderkomen die ruim een jaar zou duren. De voormalige kleuterschool is in maart 1992 afgebroken, hier staat nu het pand van begeleid wonen Sommels43 (foto rechts).

de wijkwinkel aan de Herkingenstraatstraat toen

In februari 1992 verhuist de bewonersorganisatie naar twee doorgebroken winkelpanden aan de Herkingenstraat 59-61. Pas op 6 september van dat jaar vindt de officiële opening plaats door Huib Verwaard door 30 postduiven los te laten, daarna nam BOP-voorzitter Piet Otting het woord en bedankte iedereen die heeft meegeholpen aan het tot stand komen van dit resultaat (foto links: de wijkwinkel). Deze locatie was voor mij de eerste kennismaking met de bewonersorganisatie.

Het was een leuke tijd met opbouwwerker Ben van Zanten maar ook hier groeide de BOP uit haar jasje en de onpraktische indeling wordt in de loop der jaren een probleem. Na enkele jaren kan de leeggekomen winkel op nummer 57 als vergaderzaal aan de werkruimte van de BOP worden toegevoegd. In 1997 wordt bekend dat de winkelpanden over enkele jaren worden gesloopt en dus moest de BOP weer op zoek naar een andere ruimte. De afbraak volgde in 2002 en er kwamen eengezinswoningen voor in de plaats (foto rechts).

Op 4 december 2000 verhuist de BOP naar de voormalige Noomen supermarkt aan de Ossenisseweg 99 (foto links: de ingang). De drie winkelpanden zijn geheel verbouwd waardoor de BOP eindelijk een volwaardige werkplek heeft gekregen. De ruimte is groter en de indeling is praktischer dan op de vorige locatie. Naast de wijkwinkel en een grote vergaderruimte zijn er kantoren en werkruimtes die ook als spreekkamer kunnen worden gebruikt. Voor het eerst in haar geschiedenis heeft de redactie van wijkkrant In de Kijkerd een eigen ruimte die door de redactieleden al snel het krantenhok werd genoemd. De officiële opening van het nieuwe onderkomen was op 13 januari 2001.

Het was een fijne ruimte om te werken, het enige kleine nadeel was de wat excentrische ligging in een hoek van de wijk. Maar ook deze locatie moest vanwege sloop worden verlaten, het blok is in 2011 gesloopt en ook hier zijn eengezinswoningen gebouwd (foto rechts).

In april 2007 neemt de BOP haar intrek in het voormalige kantoor van de Nieuwe Unie op Plein 1953 nr. 63 (foto links) maar de bewonersorganisatie zit daar niet alleen. De BOP is namelijk één van de deelnemers aan het Servicepunt Pendrecht met als bedoeling dat je op één adres alle informatie op het gebied van wonen, welzijn enzovoort kunt krijgen. Op 22 mei is het Servicepunt Pendrecht officieel geopend.

Eind december 2014 sluit het Servicepunt de deuren maar de Bewonersorganisatie Pendrecht bestaat dan al niet meer, op 1 januari 2012 is de BOP formeel opgegaan in Vitaal Pendrecht. De ruimte van het Servicepunt heeft daarna nog gefungeerd als onderkomen voor welzijnsorganisaties (eerst PIT 010 en daarna DOCK) en na een periode van leegstand is het nu een soort dependance van de Kinderfaculteit (foto rechts). Vitaal Pendrecht is tegenwoordig gehuisvest in de vroegere Middelburgt, samen met het Kinder Service Hotel.

Aan mijn tijd bij de BOP bewaar ik nog altijd fijne herinneringen, vooral de periode aan de Ossenisseweg met opbouwwerker Rieks Westrik. Het redactieteam van In de Kijkerd was maar klein, in feite deden Wim Scheepers en ik het uiteindelijke lay-outwerk. Het is in dit digitale tijdperk nauwelijks voor te stellen maar het opmaken van de krant gebeurde toen nog ouderwets met schaar en lijm: ik maakte de stukjes op de computer en Wim plakte deze op vier grote vellen die dan naar de drukker gingen. Vaak was het een heel gepuzzel om alles passend te krijgen maar we kwamen er altijd uit, iets wat ik ook herken in mijn functie als roostermaker. Het werken op de redactie ging vergezeld van vele koppen koffie en het was altijd een fijn moment als aan het einde van de (soms lange) avond de vier vellen in een speciale doos gingen die de volgende dag naar de drukker werd gebracht. Wim Scheepers is in 2006 overleden en een jaar later werd de opmaak gedigitaliseerd, daarmee was het klassieke handwerk voorgoed verleden tijd.

De wijkkrant (foto links) is in 2007 een magazine in kleur geworden maar sinds de BOP is opgegaan in Vitaal Pendrecht veranderde het karakter van In de Kijkerd. Hierdoor werd mijn band met het blad steeds minder en daarmee ook het plezier om er aan mee te werken. In de zomer van 2019 heb ik daarom na lang wikken en wegen besloten om aan het einde van dat jaar te stoppen als redactielid, het bezorgen van In de Kijkerd blijf ik wel doen.

ZATERDAG 6 MAART 2021

Het heien in de Papendrechtstraat gaat voortvarend, er staan nu zelfs twee heimachines. Bijna alle heipalen zitten al in de grond en daardoor is goed te zien waar de nieuwe blokken komen. Aan de heipalen langs de Tiengemetensingel valt het op dat de nieuwe huizen dichter bij de singel komen te staan dan de afgebroken galerijflat (foto links).

Ik liep daarna nog even door de Halsterenstraat waar al twee blokken eengezinswoningen zijn gerenoveerd, de straat staat vol met containers en een graafmachine. Toen ik door de verlaten straat liep kwam net Sjannie naar buiten, zij is één van de laatste bewoners van de galerijflat en was jarenlang de drijvende motor achter de activiteiten in de straat. Die tijd is voorbij, het speelplein is afgezet en vanwege de komende sloop is het aantal bewoners behoorlijk teruggelopen. Sjannie vertelde dat ze gaat verhuizen naar Zuidwijk waar ze een huis aangeboden heeft gekregen, er moet veel aan opgeknapt worden dus ze is nog niet weg uit Pendrecht. De sloop van de galerijflats begint in mei en net als ik vroeg ook Sjannie zich af wat er met de gele klok (foto rechts) en de Opzoomergarage gaat gebeuren. Bij wijze van grap zei ik dat ze de klok maar moest meenemen waarop ze spontaan reageerde: "goed idee, dan zet ik hem in de tuin!"

Aan de Charloisse Lagedijk is er al langer één maar sinds kort heeft ook Pendrecht een minibieb en wel aan de Wemeldingestraat 60 (foto). Een minibieb is een afgesloten boekenkast bij een woonhuis waar volwassenen maar ook kinderen uit de wijk gratis boeken kunnen lenen. Je mag het boek houden maar ook ruilen voor een ander boek of het later weer terug zetten.
De verkiezingen komen steeds dichterbij, de borden van Denk langs de Slinge hebben gezelschap gekregen van Nida. Ook van andere partijen verschijnen er hier en daar borden, op enkele lantaarnpalen heb ik stickers gezien van de SP. Op de hoek van de Slinge en de Dreischorstraat staat een bord dat verwijst naar de stemlocatie bij Slingedael.
De coronatestlocatie in de Zuiderkroon is dicht, de aanduidingen op de deuren zijn verdwenen maar de gele borden in de omgeving staan er nog wel. Op de ingangsdeur is een A4-tje geplakt met de mededeling dat de testlocatie op 5 maart voor het laatst open was. Het grootschalige coronaonderzoek in Charlois is overigens geen succes geworden, van de 70.000 inwoners hebben er maar een paar duizend zich laten testen.

De Oost-Europese supermarkt Komuna aan de Slinge heeft de deuren geopend, de ingang was afgelopen week enkele dagen versierd met een ballonnenhaag met rode en gele ballonnen. Komuna is een Oost-Europese supermarkt met een slijterij en verkoopt producten uit Hongarije, Bulgarije, Roemenië, Letland en Rusland. De naam is te lezen op de brede band boven de ingang maar wie goed kijkt ziet dat er een letter ontbreekt.

Het pand waarin Komuna zit heeft een bijzondere geschiedenis. Het door architect R.D. van Andel ontworpen gebouw is in 1964 opgeleverd en heeft vanaf het begin als bankkantoor gediend. Eerst de Amsterdamsche Bank, toen de AMRO Bank en daarna de ABN AMRO Bank. Deze laatste sloot de deuren op 19 september 2008, daarna is het pand een tijdje bewoond geweest door anti-kraakwachten en van 2010 tot 2013 zat het Dieren Gezondheids Centrum er in. In de kelder was nog altijd de originele bankkluis met daarin honderden kleine kluisjes (foto rechts), de kluis is geleverd door een bekende slotenfabrikant uit Dordrecht.

In 2017 is het pand van binnen grondig verbouwd tot een winkel met daarboven woningen, een jaar later opende hier een Poolse supermarkt met de naam Nasz Sklep (vertaling: Onze Winkel). Later veranderde de naam in Polo en die winkel zit nu een stukje verderop op de Slinge, in het pand dat nu in de steigers staat.

ZONDAG 28 FEBRUARI 2021

Vandaag is het precies 10 jaar geleden dat ik meer dan vier uur heb doorgebracht in het voormalige bejaardencentrum Valckensteyn. De woningen waren allemaal al leeg maar de onderste verdiepingen waren nog in gebruik door het Kinder Service Hotel omdat de verbouwing van de Middelburgt (de toekomstige locatie van het Kinder Service Hotel) vertraging opliep. Debby Smit van Woonstad Rotterdam had mij enkele weken eerder benaderd om betrokken te worden bij de sluiting van Valckensteyn omdat ik veel van de wijk weet. Om de historie van Valckensteyn goed te kunnen vastleggen heb ik gevraagd of ik een keer binnen foto's mocht maken. Woonstad Rotterdam gaf daarvoor toestemming maar ik moest noodgedwongen wachten totdat ik vakantie had.

Op de wat mistige maandag 28 februari 2011 wandel ik naar Valckensteyn (foto rechts: de ingang), samen met Ben dos Santos van Woonstad Rotterdam ga ik naar binnen en start de rondgang door het immense gebouw. We beginnen in de hal waar ooit de toko, het winkeltje, was. In de hal bevindt zich ook de eerste steen, bestaande uit een kloostermop van het oude slot Valckensteyn en een metalen plaat met het opschrift Oud gemetseld in nieuw, brug tussen vroeger en nu, een steen van het oude Valckensteyn, de eerste van het nieuwe, 29 mei 1969.

Hierna lopen we vanuit de centrale hal naar de voormalige recreatiezaal, de uitbouw aan de achterkant met aan drie kanten ramen, waar ik een jaar eerder nog een bijeenkomst van Vitaal Pendrecht heb bijgewoond. Daglicht is er niet meer want de gordijnen zitten potdicht, de zaal die ooit bruiste van activiteiten is gedegradeerd tot opslagruimte. Het staat werkelijk helemaal vol met stoelen en meubilair, tot achter de bar (foto links). Op de muur naast de bar zit een vergeeld vel papier met het volgende rijm, een herinnering aan vervlogen tijden (foto rechts): Wij bewoners Valckensteyn - Graag te zien op elk festijn - U kunt er wel naar gissen - Wij worden de Rondemissen!

Verder hangt er een oorkonde met de vermelding dat er in het Dr. W. Dreespark in Israel een boom wordt geplant op naam van Bewoners v.h. bejaarden tehuis Valckensteyn. De boom wordt aangeboden door zuster W.E. Klop - van Handel ter gelegenheid van haar afscheid op 30 augustus 1982.

Ben vertelt dat hij samen met enkele collega's wekelijks een rondje door het gebouw maakt om te kijken of alles in orde is. Om de woningen snel te kunnen inspecteren staan alle voordeuren open waardoor er ook wat daglicht in de gang komt, in bijna alle gevallen zitten de sleutels nog in het slot.

Bij elke lift zit een metalen bord met daarop per verdieping de huisnummers (foto links). De verzorging is op de eerste tot en met de derde verdieping, daarboven zijn de zelfstandige woningen. Van de twee liften is er nog maar één in dienst en deze staat in de brandweerstand, dat betekent dat de lift na aankomst op een verdieping blijft staan met de deur open. We stappen in de lift en gaan naar de bovenste verdieping, de veertiende. Als je de lift uit komt is in het linoleum een cirkel getekend met daarin het nummer van de verdieping in Romeinse cijfers, dit is op iedere etage.

Via dubbele houten klapdeuren kom je in de donkere gang (foto rechts, er zijn geen ramen en de elektriciteit is afgesloten) die toegang geeft tot de woningen. De gangen lopen in lengterichting door het gebouw en hebben muren van baksteen en aan één kant over de hele lengte een leuning. Tegenover de klapdeuren zit een bordje met 14e zuid en een stukje verder staan de huisnummers van deze verdieping: 492-510.

Op iedere voordeur zit een klein plaatje met het huisnummer en ruimte voor een naamplaatje. De meterkasten zitten op de gang, steeds per vier woningen bij elkaar. De deurtjes van de meterkasten staan allemaal open, er zitten alleen maar stoppenkasten in en geen meters meer. Aan het einde van de gang zijn twee smalle klapdeuren die toegang geven tot een noodtrappenhuis. De deuren zijn met schroeven vastgezet, waarschijnlijk uit veiligheidsoverwegingen want de trappen zijn smal en steil.

Er zijn steeds twee voordeuren tegenover elkaar, de woninkjes zijn om en om gespiegeld maar verder qua oppervlakte en indeling hetzelfde. Door de voordeur kom je in een klein L-vormig halletje van waaruit alle vertrekken te bereiken zijn. Aan de gangkant is de keuken, een berging en een gecombineerde douche- en toiletruimte. Aan de raamkant, met een smal balkon over de volle breedte, ligt de woonkamer van 4,07 bij 4,25 meter en daarnaast de slaapkamer die ook rechtstreeks vanuit de woonkamer bereikbaar is. De slaapkamer is iets smaller dan de woonkamer, het balkon is alleen toegankelijk vanuit de woonkamer.

In iedere kamer is een Bruynzeelkast, tussen de woonkamer en de keuken is dat een kast die van beide kanten geopend kan worden en als doorgeefluik gebruikt kan worden (dit is de smalle deur op de foto links). De keuken is vrij donker maar krijgt een beetje daglicht door een langwerpig raam net onder het plafond, aan de kant van de kamer; hetzelfde geldt voor het halletje. In de woonkamer zit een intercom waarmee men de receptie kan oproepen (foto rechts).

In menig huis zat in de kamer bij het raam een ingebouwde knop die deed denken aan een kanaalkiezer op een oud televisietoestel. Omdat het embleem van de vroegere PTT er op staat is het zeker dat dit nog van de draadomroep is, de draaiknop onder de kanaalkiezer was de volumeregelaar. Ik weet dat Valckensteyn ook een eigen radiostudio heeft gehad. In één van de huizen zat het paneel met die twee schakelaars los dus die heb ik meegenomen.

In de meeste huizen zat vrij neutraal behang op de muren maar sommige huizen sprongen er uit. Zo was er een kamer met knalpaars behang en in een ander huis waren de muren geel, blauw en groen geverfd.

De keukens waren allemaal verschillend, al dan niet nog met aanrecht en dat in allerlei variaties. Oorspronkelijk hadden de keukens de bekende Bruynzeelkastjes, in één huis zat een luxe inbouwkeuken met eiken deurtjes en een ingebouwde keramische kookplaat. In een paar keukens hing nog een origineel Tomado pannenrekje en in één keuken stond zelfs nog een wasmachine.

Ook de douche-/toiletruimtes waren in allerlei staten van ontmanteling. De toiletpot nog op zijn plaats, in een hoekje of helemaal verdwenen. Stortbakken waren er in allerlei soorten en maten, van de ouderwetse hoge bak van porselein (fabrikaat Royal Kiwa, met zo'n pijpje aan de voorkant) tot een modern laaghangend reservoir. Het wastafeltje was in de meeste gevallen al weg of het lag kapotgeslagen op de grond, het sanitair is bewust onklaar gemaakt om krakers af te schrikken.

Zowel in de douche-/toiletruimtes als in de keukens zitten nergens meer waterleidingen, de koperen buizen worden er door Woonstad Rotterdam zo snel mogelijk uitgehaald zodra een woning leeg is om diefstal te voorkomen. Dat geldt ook voor boilers maar ik heb het sterke vermoeden dat Valckensteyn een centrale warmwatervoorziening had want niets wees er op dat er in de keukens boilers hingen.

Ben en ik lopen per verdieping onafhankelijk van elkaar alle woningen door, daarna gaan we met de lift steeds een verdieping naar beneden en wordt het ritueel herhaald. In de woningen is nauwelijks iets achtergebleven maar toch kwam ik wel wat opvallende dingen tegen bijvoorbeeld vogelkastjes op een balkon, een uitgedroogde plant naast de voordeur, schilderijen of borduurwerken op de gang, een Colablikje in de vensterbank, een tube met zinkoxidezalf op de grond en een kalender van 2010.

Bij de lift is een grote ruimte die per verdieping een andere gebruiker had zoals een kapper, een fysiotherapeut en een pedicure. Op de vierde verdieping was de biljartzaal (foto links) en het leek alsof er gisteren nog was gebiljart. Het biljart lag op zijn kant en is gemaakt door F.A. Ophoff & Zoon in Rotterdam, zo vermeldt het etiket op de rand. Aan de muur is een rek met biljartstokken en op het aanrecht stonden zelfs nog twee doosjes met biljartballen en krijtjes. Aan de buitenkant staat op een vel papier het volgende te lezen: Wacht niet tot dat ik u wenk - Of dat ik iets tot u zeg - En dat klinkt heus niet hard - Maar wees zuinig op uw biljart!

Op de vierde verdieping is het in de gangen oppassen geblazen omdat de systeemplafonds al gesloopt zijn, armaturen en leidingen hangen naar beneden en op de grond ligt veel rommel. Als we de vierde verdieping gehad hebben stoppen we. Moe maar voldaan verlaat ik het gebouw, een bijzondere ervaring en bijna 300 foto's rijker.

Een dag later heb ik het laatste stukje Valckensteyn bezocht, namelijk de eerste tot en met de derde verdieping waar de verzorging was. Omdat de lift daar niet meer stopt moest ik eerst naar de vierde verdieping en van daar via het pikdonkere trappenhuis naar beneden. Als ik op de derde verdieping de noordgang in loop zie ik al meteen dat de indeling heel anders is dan op de verdiepingen met de zelfstandige woningen, zo zijn er per verdieping twee grote gemeenschappelijke badkamers.

Het aantal deuren aan de gang is twee maal zo groot als op de hogere verdiepingen want een zorgkamer is de helft van het oppervlak van een zelfstandige woning, een ander verschil is dat de gangen aan beide kanten een leuning hebben. Net als bij de zelfstandige woningen zit er op de deur een naamplaatje met het huisnummer, naast iedere voordeur is een neerklapbaar plankje waarop het eten gezet kon worden.

Als je een verzorgingskamer binnenkomt sta je in een heel klein halletje met aan één kant een klein aanrecht met een bovenkastje. Daar tegenover is een diepe kast en een toilet met wastafel. Tegenover de ingang is de deur naar de verzorgingskamer die dus eigenlijk woon- en slaapkamer in één is, de maat is 4,25 bij 3,37 meter. Vanuit de kamer is er een deur naar het balkon dat over de hele lengte langs de flat loopt. Oorspronkelijk hadden de verzorgingskamers geen douche, vandaar de gemeenschappelijke badkamers. Bij mijn rondgang zag ik dat in veel kamers de halkast bij het toilet is getrokken en verbouwd tot doucheruimte, mogelijk is dat later gebeurd omdat het ontbreken van een douche kennelijk toch een gemis was.

Aan de kopse kanten zijn (per verdieping vier) wat grotere eenheden, bedoeld voor echtparen die beiden verzorging nodig hebben. Deze huizen hebben een aparte slaapkamer en een grotere hal.

Halverwege de gang in de zuidvleugel is een hal met een gemeenschappelijke ruimte en daar is ook een lift. Dat is een dienstlift waarmee de maaltijden vanuit de grote keuken op de begane grond naar de bewoners van de zorgafdeling gebracht werden. In tegenstelling tot de twee hoofdliften is deze lift niet gemoderniseerd en heeft nog een deur die je zelf moet opentrekken. Naast de liftdeur hangt een diensttelefoon, het bekende grijze toestel type T65 dat in die tijd standaard was.

Opmerkelijk was dat de intercoms in de verzorgingskamers nog werkten, dat wil zeggen de tijd aangaven en het lampje in de knop om de receptie op te roepen brandde. Enkele intercoms hadden nog een alarmknop aan een snoer, bedoeld voor bedlegerige patiënten. Ik ontdekte ook dat de huisbellen het nog deden, het geluid klonk in het lege gebouw extra hard.

Zowel de derde als de tweede verdieping zijn qua indeling hetzelfde en bestaat geheel uit verzorgingskamers. De eerste verdieping is heel anders omdat daar veel algemene ruimtes zijn, ik kan alleen maar de noordvleugel bezoeken omdat de zuidvleugel nog in gebruik is door het Kinder Service Hotel. Dat was de reden dat ik, lopende op de verdieping erboven, regelmatig kinderstemmen hoorde. Op de eerste verdieping zijn enkele grotere kamers die voor groepsverzorging waren (foto links). Verder zijn er algemene ruimtes zoals dokterskamer 528 (nu een opslagruimte, alleen een wastafel herinnert nog aan de oorspronkelijke functie), een zusterpost (kamer 535, met daarin het brandsignaleringspaneel), een spoelkeuken (foto rechts) en een berging voor levensmiddelen. In een ruimte lagen tientallen elektrische kookplaatjes, deze stonden op de aanrechten in de verzorgingskamers zodat de bewoners zelf een kop koffie of thee konden zetten. Al met al vond ik dit de interessantste verdieping om te bezoeken.

Het is allemaal al tien jaar geleden maar ik kan het nog heel goed herinneren, het is een vreemd idee om in een gebouw te zijn geweest dat niet meer bestaat. Het Kinder Service Hotel heeft er nog bijna een half jaar gezeten, pas op 31 augustus 2011 is Valckensteyn met een kleine ceremonie officieel gesloten. Begin 2012 is het bejaardencentrum afgebroken maar over een paar jaar staat hier het nieuwe Valckensteyn waar ik misschien te zijner tijd kom te wonen.

ZATERDAG 27 FEBRUARI 2021

Afgelopen dinsdag was er weer een persconferentie van het kabinet over de coronacrisis waarin enkele versoepelingen zijn aangekondigd. De lockdown en de avondklok blijven tenminste tot en met 15 maart gelden maar contactberoepen (waaronder kappers) zijn vanaf 3 maart weer toegestaan, evenals de mogelijkheid om op afspraak te winkelen.

In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen op 17 maart gebruiken de politieke partijen de lantaarnpalen om hun affiches aan op te hangen, in Pendrecht is dat vooral te zien langs de Slinge waar tientallen borden van Denk hangen (foto links). De tijdelijke sandwichborden worden gedoogd onder voorwaarde dat de verkeersveiligheid niet in het geding is en de borden na afloop van de verkiezingen weer worden weggehaald.

Opvallend is dat er (nog) nergens affiches van de Partij van de Arbeid hangen, dat was in de begintijd van de wijk toen Nederland nog verzuild was wel anders. Vooral in het rooie Pendrecht 1, dat in beheer was bij de door twee PvdA-ers opgerichte woningbouwvereniging OWG, was dat in verkiezingstijd en op 1 mei goed te zien, de hele buurt hing vol met rode affiches. Er gaat een anekdote dat een bezoeker zich daarover verbaasde en reageerde met de woorden "Het lijkt hier wel een communistisch dorp!"

In Pendrecht komen acht stembureaus, behalve de bekende locaties zoals de Open Hofkerk en de drie gymzalen (foto rechts: de gymzaal aan de Krabbendijkestraat) kan men ook terecht op enkele minder voor de hand liggen plekken waaronder speeltuin Pendrecht 7 aan het einde van de Sliedrechtstraat, het voormalige clubgebouw van de in 2018 opgeheven korfbalvereniging RSV Unicum aan de Nieuw-Vossemeerweg en de Huiskamer van Pendrecht aardgasvrij op Plein 1953.

Mijn voorspelling van afgelopen zaterdag is uitgekomen: in de Papendrechtstraat is het heien voor de nieuwbouw begonnen. Op woensdag hoorde en zag ik het heien voor het eerst maar mogelijk stond de heimachine er dinsdag al. De eerste palen zitten in de grond langs de Tiengemetensingel (foto), op de plek waar tot vorig jaar het blok galerijwoningen stond komt een rij eengezinswoningen.
Het pand aan de Slinge waarin de Polo supermarkt zit staat in de steigers, de leegstaande kantoorruimtes erboven worden verbouwd tot woningen. Voor het optakelen van materialen stond er een grote kraan in de Krabbendijkehof.
Gisteren zijn in de Tholenstraat eindelijk de nieuwe bomen geplant ter vervanging van de in april vorig jaar gekapte exemplaren.
Over bomen gesproken, in de binnentuin tussen de Melissantstraat en de Stellendamhof staat nog steeds een versierde kerstboom.
De Zuiderparkweg vormt de grens tussen Pendrecht en Zuidwijk, halverwege tussen de Slinge en de Oldegaarde is naast de bestaande oversteek voor voetgangers een fietspad aangelegd. Aan de Pendrechtse kant eindigt het fietspad abrupt want daar is al lang geen fietspad meer, waarschijnlijk is de oversteek aangelegd om vanuit Zuidwijk bij de fietsnietjes achter het metrostation te komen.

In mei 2014 zag ik dat op de achterkant van een schuur aan de Nieuw-Vossemeerweg door de toenmalige bewoners de volgende woorden waren geschilderd: vrede recht trouw goed vreugde eerlijk liefde geduld plezier hoop volharden vrij (foto links). Het huis is van eigenaar veranderd en ik zag dat de nieuwe bewoners de schuur lichtgroen hebben geverfd waardoor de tekst is verdwenen (foto rechts).

In het komende nummer van Pendrecht Post (het magazine van de gemeente Rotterdam over het project Pendrecht aardgasvrij, het eerste nummer verscheen in december vorig jaar) komt een artikel over de geschiedenis van Pendrecht en het is geen verrassing dat ik daarvoor ben benaderd. Afgelopen woensdag heb ik twee uur lang met de schrijver door de wijk gewandeld en hem uitgebreid geïnformeerd over de geschiedenis van Pendrecht. Binnenkort ga ik nog op de foto want de fotograaf kon afgelopen week niet.

ZONDAG 21 FEBRUARI 2021

Veel mensen komen er dagelijks langs maar lang niet iedereen kent dit kunstwerk, een metrostation is nu eenmaal een plek waar je niet langer dan nodig verblijft. Dit betonreliëf bevindt zich in de hal van metrostation Slinge en is ontworpen door Karla Kaper (1941). Met materialen, die doorgaans voor de metrobouw worden gebruikt, maakte zij een werk dat is geïnspireerd op de restanten van betonnen bunkers in de duinen. Het naamloze kunstwerk is 16 meter lang en 7 meter hoog, de naam van de ontwerpster staat op het betonblok links onderaan.

Het betonnen reliëf is tegelijk met de bouw van het station vervaardigd, metrostation Slinge is op 25 november 1970 in gebruik genomen. Ondanks allerlei aanpassingen aan het metrostation in de loop der jaren komt het kunstwerk dankzij de grote lege hal nog altijd goed tot zijn recht. Na het passeren van de toegangspoortjes is het werk van Karla Kaper goed te zien, vanwege het later aangebrachte verlaagde plafond is een klein deel niet meer zichtbaar.

ZATERDAG 20 FEBRUARI 2021

Een week geleden lag Pendrecht nog onder een witte deken van sneeuw en nu lijkt het qua temperatuur wel voorjaar. Gelukkig heeft het krokussenlint op de Slinge de vorstperiode goed doorstaan en staat nu in volle bloei, ook op de andere bekende plekken (waaronder bij de Zuiderkroon en voor de Kortgeneflat) komen de krokussen boven de grond.
Op het verkiezingsbord aan de Slinge zijn nu de affiches van de politieke partijen te zien die meedoen aan de Tweede Kamerverkiezingen op 17 maart. Voor wie gaat stemmen wordt de keuze wel erg moeilijk want er doen maar liefst 31 partijen mee (foto).
De blauwe container bij de coronateststraat in de Zuiderkroon staat er nog steeds, volgens een webloglezer is dit een afvalcontainer voor het materiaal dat in de teststraat wordt gebruikt. De testbereidheid van de Charloisse bevolking is tot nu toe erg laag: van de 70.000 inwoners zijn er nog maar 4.500 getest, dat is nog geen 7%.
Afgelopen week zijn de webpagina's voor het doen van een buitenruimtemelding behoorlijk veranderd maar toen ik gisteren een defecte lantaarnpaal aan het Ovezandepad wilde melden kreeg ik tot mijn verbazing een inlogscherm. Navraag bij de gemeente leerde dat er een storing is waardoor tijdelijk geen meldingen via de website kunnen worden gedaan, er wordt aan gewerkt om het probleem op te lossen.

In de Papendrechtstraat wijst alles er op dat binnenkort het heien voor de nieuwe woningen gaat beginnen, op de plekken waar de nieuwbouw komt is de grond al weggegraven. Het straatje vanaf de Middelharnisstraat is helemaal verdwenen en tegenover de Open Hofkerk is een tijdelijke toegangsstraat aangelegd met ijzeren platen. Rondom de gerenoveerde huizen is het een zandwoestijn, alles is opgehoogd en het wachten is op de herinrichting van de buitenruimte (foto links).

Ook in de Halsterenstraat is men al volop bezig, het huis van Sjannie is het enige wat nog niet veranderd is want zij woont er nog steeds. Maar verder is het er stil en verlaten, op het speelplein was één kind aan het schommelen. De laatste relicten van de lange periode van straatactiviteiten zijn de gele klok, de opzoomergarage en het bord van Mensen maken de Stad dat aan het galerijhek is bevestigd (foto rechts).

ZONDAG 14 FEBRUARI 2021

Morgen is het precies 50 jaar geleden dat de eerste bewoners hun nieuwe huis in Valckensteyn betrokken, ik bedoel dan natuurlijk het bejaardencentrum (zoals dat toen nog heette). Al snel volgden er meer en een paar maanden later, op 1 mei 1971, is Valckensteyn officieel geopend. Na amper 40 jaar dienst wordt Valckensteyn op 31 augustus 2011 officieel gesloten en begin 2012 afgebroken.

In 2023 zal de geschiedenis zich herhalen want dan zal het nieuwe Valckensteyn worden opgeleverd en komt er ook een dag dat de eerste huizen bewoond zullen zijn. Via Woonstad Rotterdam ben ik afgelopen week te weten gekomen dat het complex zal bestaan uit drie- en vierkamerwoningen.

ZATERDAG 13 FEBRUARI 2021

Nog steeds ligt er sneeuw, al zijn de hoofdwegen en de fietspaden nu goed te berijden. Voor voetgangers is het nog steeds oppassen en daarom heb ik mijn wijkronde vandaag afgelast, ik denk eerlijk gezegd ook niet dat er afgelopen week iets bijzonders is gebeurd in de wijk.

ZONDAG 7 FEBRUARI 2021

De weersvoorspellingen zijn uitgekomen: toen ik vanmorgen de gordijnen opende zag ik dat alles wit was. Ik kon niet nalaten om er even uit te gaan om wat sneeuwfoto's te maken (hieronder een kleine selectie, van links naar rechts: de Sint Bavokerk, Burghsluissingel, Provinciaaltjes op Plein 1953, Zijpe en de Pendrechtbank op de Slinge).

Afgelopen maandag was de jaarlijkse herdenking van de watersnoodramp in 1953, bij het monument in Nieuwe-Tonge zijn kransen gelegd maar vanwege de coronacrisis gebeurde dat dit jaar zonder publiek. De ramp kostte aan 1836 mensen het leven, in het nabijgelegen dorp Oude-Tonge vielen de meeste slachtoffers (305).

Als er een wijk in Nederland is die een band heeft met de watersnood van 1953 dan is dat wel Pendrecht: letterlijk op iedere straathoek word je er aan herinnerd want de straten zijn vernoemd naar plaatsen die toen geheel of gedeeltelijk zijn ondergelopen. De bouw van Pendrecht begon in hetzelfde jaar en de gemeenteraad van Rotterdam neemt op 21 december 1954 het besluit om de straten in Pendrecht te vernoemen naar plaatsen die tijdens de watersnood van 1953 geheel of gedeeltelijk onder water hebben gestaan. De Slinge en de Oldegaarde vormen hierop een uitzondering want deze straten zijn vanuit Zuidwijk doorgetrokken naar Pendrecht, de Slinge is genoemd naar een beek in de Achterhoek en de Oldegaarde verwijst naar de havezate Oldengaerde bij Dwingeloo.

Op de zijgevel van Dirk, tegenover de voormalige bakkerij Remmerswaal, hangt sinds 6 november 2019 een grote foto van een ondergelopen boerderij met in grote cijfers het jaartal 1953. Onderop de foto staat de volgende tekst: In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 veroorzaakte een zware stormvloed in combinatie met springtij een watersnoodramp die 1836 levens kostte. De straatnamen in Pendrecht verwijzen naar de plaatsen in Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Brabant die werden getroffen door deze ramp.

In 2003, 50 jaar na de watersnoodramp, zijn er in Pendrecht diverse activiteiten geweest. Op 25 januari van dat jaar openden de burgemeesters Asselbergs (Schouwen-Duiveland) en Opstelten (Rotterdam) een tentoonstelling in de Middelburgt dat toen nog het wijkgebouw was. De openingshandeling bestond uit het onthullen van een paneeltje waarop de waterhoogte op Tiengemeten tijdens de watersnood is vermeld (het paneeltje op de foto hangt in de Stellendamstraat, onder één van de ramen van huisnummer 86A). In totaal zijn er 16 van deze kunstwerkjes gemaakt die verspreid in de hele wijk te zien zijn. Wijkkunstenaar Rex Mundio, zijn echte naam is Victor Cobos, heeft de paneeltjes gemaakt. Door sloop als gevolg van de herstructurering zijn in de loop der jaren enkele paneeltjes verdwenen, de meeste hangen er nog al zijn sommige wel wat verbleekt door de zon.

De klok Tempus is eveneens een creatie van Rex Mundio. Het uurwerk is onthuld op 21 juni 2003 door Lionel Martijn van de toenmalige deelgemeente Charlois en staat op de dakrand van de Middelburgt, boven de ingang. Op de wijzerplaat staan typische Hollandse taferelen en naast de klok zijn watergolfjes te zien die weer naar de watersnood van 1953 verwijzen. Oorspronkelijk draaide de klok rond maar dat was van korte duur, dat werkte niet goed en daarom werd de klok met twee beugels vastgezet. Niemand lijkt er zich om te bekommeren want het uurwerk staat al vele jaren stil.

Ook in 2003 zijn er op Plein 1953 vijf metalen zuilen geplaatst met daarop de huisregels van het plein en een korte beschrijving van de watersnood, deze zuilen zijn in 2018 bij de laatste fase van de vergroening van het Plein weggehaald.

ZATERDAG 6 FEBRUARI 2021

Vandaag liep ik langs de Burghsluissingel waar in de nabije toekomst het nieuwe Valckensteyn gebouwd gaat worden, de locatie waar tot 2012 het bejaardencentrum stond ligt nog steeds braak (foto links). Omdat ik overweeg om te zijner tijd hier te gaan wonen (zie bij 6 december) heb ik een tijdje terug Woonstad Rotterdam gevraagd of er al meer bekend is over de woningen, men liet mij al heel snel weten dat er nog geen nadere informatie is maar raadde mij aan om de komende tijd hun website in de gaten te houden. En jawel, sinds twee dagen is er een aparte pagina over het nieuwbouwproject Valckensteyn!

Het gebouw wordt iets kleiner dan het "oude" Valckensteyn en er wordt zo veel mogelijk gebruik gemaakt van de heipalen die nog in de grond zitten. In het appartementencomplex komen 82 vrije sector huurwoningen in twee groottes (70 m² en 100 m²), rondom het gebouw komt een natuurtuin en aan de achterkant een parkeerplaats voor de bewoners. Dit jaar wordt de bodem en de nog aanwezige fundering onderzocht en als alle vergunningen rond zijn start de bouw aan het einde van dit jaar, de verwachting is dat het complex in 2023 wordt opgeleverd. Geïnteresseerden kunnen zich aanmelden voor een nieuwsbrief (dat heb ik uiteraard meteen gedaan), daarin zal dan ook te lezen zijn wanneer men zich kan opgeven voor een woning.

Met deze nieuwbouw en de aanleg van de natuurtuin zal dit zonder twijfel weer een mooi stukje Pendrecht worden, net zoals in de tijd toen het bejaardencentrum er nog stond. Verrassend is dat het nieuwe Valckensteyn enkele kenmerken heeft die het oude gebouw ook had: twee vleugels van verschillende hoogte die verspringend in elkaar zijn geschoven, balkons over de volle lengte van de gevel en de naam in grote letters aan de buitenkant. De flat krijgt een bijzondere uitstraling want de bekleding van de buitengevels is van hout en de ramen zijn vanaf de vloer tot aan het plafond.

Hopelijk wordt er tegen die tijd ook iets gedaan met het al jaren verwaarloosde ronde pleintje aan het begin van de Nieuw-Vossemeerweg (foto rechts). Dit pleintje is aangelegd toen Valckensteyn werd gebouwd en was bedoeld als rustplek voor de bewoners, die rust was overigens maar betrekkelijk want vlakbij denderden nog de treinen over de havenspoorlijn. Op het pleintje stond een sokkel met het beeld van de Potsenmaker dat in 1988 is gestolen, wie goed kijkt kan in de bestrating nog zien waar de sokkel heeft gestaan. Ooit was het een mooi pleintje met sierbestrating en plantenperken maar daar is niet veel meer van over, het werd uiteindelijk een hangplek en daarom zijn in de loop der jaren veel struiken en de meeste banken al weggehaald.

Afgelopen dinsdag was er weer een persconferentie van het kabinet over de coronacrisis waar de snel oprukkende Britse variant van het virus grote zorgen baart. De belangrijkste maatregelen zijn de verlenging van de lockdown (voorlopig tot en met 2 maart), opening van de basisscholen vanaf 8 februari en de mogelijkheid per 10 februari om vooraf bestelde producten bij niet-essentiële winkels af te halen. Over het verlengen van de avondklok is nog geen besluit genomen, dat gebeurt begin volgende week.

Rondom de Zuiderkroon staan gele borden die verwijzen naar de ingang van de GGD testlocatie (foto), de bouwcontainer op de lijn van de markeringen naar de ingang staat er nog steeds.
Het krokussenlint op de Slinge is al een tijdje zichtbaar, morgen zal dat niet meer zijn want dan ligt Nederland onder een dik pak sneeuw. Vannacht gaat het sneeuwen en er wordt 10 - 15 centimeter sneeuw verwacht, het KNMI heeft voor heel het land een weeralarm (code rood) afgegeven.
De renovatie van de oneven portiekflat in de Geertruidenbergstraat is zo goed als klaar, de hekken staan er nog omheen maar alle containers en materialen zijn al weg.
Het lijkt er op dat men toch binnenkort begint met de nieuwbouw in de Papendrechtstraat, er staat sinds kort een keet van Riz bouw.
De oude winkel van Behangkoopjes op Plein 1953 (in de voormalige Wibra) is leeg, eerder verliet men al de oorspronkelijke winkel op de hoek van de Kerkwervesingel en de Slinge.
In de (vanwege de coronacrisis tijdelijk gesloten) huiskamer van Aardgasvrij Pendrecht is voor de verkiezingen op 17 maart alvast een coronaproof stemlokaal ingericht, minister Ollongren en burgemeester Aboutaleb kwamen er woensdag een kijkje nemen.

ZONDAG 31 JANUARI 2021

Gisteren was het precies drie jaar geleden dat de blauwe walvis op Plein 1953 werd weggehaald, daarmee kwam een einde aan een opvallend kunstwerk in de wijk. De plaatsing van de walvis was destijds de afronding van de aanleg van de kindvriendelijke routes in 2009.

Vanaf Plein 1953 lopen er 8 routes naar speelplekken in de wijk, iedere route heeft een eigen symbool in de vorm van een gekleurd dier. De bewegwijzeringselementen (na een prijsvraag omgedoopt tot Blokkies) zijn de betonnen blokken die de routes aanduiden, aan het einde van de route staan één of meer draadfiguren van het betreffende dier. De routes vanaf het Plein hebben alle een verschillend symbool maar de weg terug naar Plein 1953 wordt altijd aangegeven met een blauwe walvis.

De blauwe walvis op Plein 1953 is op 6 juni 2012 officieel ingewijd. Dat gebeurde door Alaattin Erdal van de deelgemeente en Joke Spijkers, de held van de imagocampagne Pendrecht is Goed Bezig in wiens heldenmaand de kindvriendelijke routes zijn aangelegd. De opening was bewust gepland op woensdagmiddag zodat de kinderen er ook konden zijn. Samen met de kinderen werd er afgeteld van 10 naar 1 en... de walvis spoot water!

De walvis staat op een vierkante blauw-oranje geschilderde betonnen plaat en daarnaast staat een kleine metalen kubus met daarin de apparatuur die het spuiten regelt, de kubus is aan de buitenkant voorzien van de andere dieren die langs de kindvriendelijke routes staan. De walvis spuit overdag in de zomerperiode steeds 1 minuut water en dan 1 minuut niet. Oorspronkelijk was het een dikke waterstraal maar sinds september 2013 spuit de walvis vier dunnere stralen (foto rechts).

In de plannen voor de vergroening van Plein 1953 die in november 2015 zijn gepresenteerd was één van de wensen van omwonenden en ondernemers om de walvis weg te halen. Het idee van de water spuitende walvis was leuk maar in de praktijk bleek niet iedereen er even gelukkig mee te zijn: het water loopt niet goed weg, het plateau vervuilt snel en in de herfst is het spekglad vanwege de vallende bladeren. Sinds 2016 spoot de walvis in de zomer geen water meer maar het zou nog twee jaar duren voordat het blauwe dier zou verdwijnen, de walvis en het plateau zagen er op het laatst wel erg vuil uit (foto links).

Op 30 januari 2018 is de walvis verwijderd, het betonnen plateau gesloopt en het vierkante vak weer voorzien van gele klinkers (foto rechts). Alleen de metalen kubus met de dierenfiguren is blijven staan, wat er met de walvis is gebeurd weet ik niet.

ZATERDAG 30 JANUARI 2021

impressie nieuwbouw langs de Tiengemetensingel

De renovatie in de Papendrechtstraat is zo goed als klaar en bij de eengezinswoningen aan de kant van de Melissantstraat is het gebied rondom de huizen opgehoogd. Afgezien van de loopplanken voor de bewoners is het een grote zandvlakte en toen ik er liep had ik even het gevoel dat ik in een vreemde nieuwbouwwijk stond (foto links), alleen als ik naar het westen keek en op de achtergrond de Tiengemetenflat zag wist ik dat ik toch in Pendrecht was.

Op de plaats van de afgebroken blokken komen nieuwe eengezinswoningen in dezelfde stijl als de gerenoveerde huizen (afbeelding rechts). Het worden vijfkamerwoningen waarvan een deel sociale huur en een kleiner deel in de vrije sector, alle huizen krijgen aan de achterkant een tuin met een schuur. Ook in de Halsterenstraat (waar nog niet gesloopt is) komt deze nieuwbouw, ik weet niet of alles in één keer gebouwd gaat worden of dat men binnenkort in de Papendrechtstraat al begint.

Op de Slinge bij de Kerkwervesingel is het verkiezingsbord voor de Tweede Kamerverkiezingen op 17 maart neergezet. Er staan nog geen affiches van de politieke partijen op, alleen een aankondiging van de verkiezingen die vanwege de coronacrisis anders dan anders zullen verlopen.

Afgelopen dinsdag is in het gebied Charlois het grote coronaonderzoek begonnen maar dat zal de meeste inwoners totaal zijn ontgaan, zeker voor wie geen internet heeft of geen krant leest. Er was sprake van dat alle bewoners een oproep en meer informatie zouden krijgen maar dat is dus niet gebeurd, velen vragen zich af of men uit eigen beweging naar een testlocatie moet gaan (foto links: de testlocatie in de Zuiderkroon) of dat de oproep afgewacht moet worden. De onduidelijkheid had als gevolg dat het op de testlocaties tot nu toe nog erg rustig is. Twee andere tegenvallers zijn de sluiting van de testlocaties afgelopen woensdag en donderdag (uit voorzorg vanwege de eerdere avondklokrellen) en het nieuws dat bij de GGD persoonsgegevens zijn gelekt. Een politieke partij heeft over de hele gang van zaken schriftelijke vragen gesteld aan het stadsbestuur. Meer informatie van de GGD over het testprogramma in Charlois is te vinden op deze pagina, daarin staat ook de bewonersbrief met de uitnodiging. Het onderzoek loopt tot en met 5 maart en met het gefaseerd versturen van de uitnodigingen wil men de bezoeken aan de testlocaties zo goed mogelijk spreiden over de hele periode.

Zelf wist ik wel van het onderzoek maar het was dankzij een attente webloglezer dat ik te weten kwam dat er ook in de Zuiderkroon een testlocatie zou komen (zie bij 23 januari). Tegenover de ingangsdeur zijn om de anderhalve meter markeringen aangebracht zodat men in de wachtrij afstand van elkaar kan houden maar een rechte rij kan niet meer: vanmorgen mailde een bewoonster van de Zuiderkroon met het bericht dat er precies op de lijn van de markeringen een bouwcontainer is neergezet (foto rechts).

ZONDAG 24 JANUARI 2021

Vijf jaar geleden, in januari 2016, is de tuin rondom de villa aan de Wemeldingestraat 15 opgehoogd en opnieuw ingericht. Nadat alle beplanting en de heg aan de achterkant was weggehaald was er tijdelijk vol zicht op het pand waar niet alle Pendrechtenaren leuke herinneringen aan bewaren.

Het in 1964 gebouwde pand (foto links) tegenover de Hontenissestraat bestaat uit een vijfkamerwoning, een garage en een tandartspraktijk waarvan de ingang aan de achterkant is (foto rechts). De eerste hier gevestigde tandarts was P.H. Kramer die bij menige Pendrechtenaar gevreesd was omdat hij nogal kwistig de boor hanteerde, althans volgens de overlevering. Menigeen zal destijds met knikkende knieën door de deur van de praktijkingang zijn gegaan. Een oud-Pendrechtenaar herinnerde zich dat tandarts Kramer tamelijk veel rookte en geen handschoenen droeg zodat je tijdens een behandeling altijd zijn bruine rookvingers proefde, iets dat tegenwoordig natuurlijk volkomen ondenkbaar zou zijn. Het pand is eind 2013 gerenoveerd en ziet er aan de buitenkant weer als nieuw uit. Vroeger kon je er als patiënt ook vanaf het voetpad langs de singel komen maar dat kan niet meer want er staat nu een schutting, de praktijk is alleen vanuit de Wemeldingestraat te bereiken via een pad langs de garage.

Tandarts Kramer is in 1981 overleden waarna de praktijk is overgenomen door N.H. Thio en I. Purwanta. De eerstgenoemde tandarts verhuisde later naar Amsterdam waar hij tot 2013 het vak van tandarts heeft uitgeoefend. Tandarts Purwanta werkt nog altijd in de praktijk aan de Wemeldingestraat, vanuit mijn huis kijk ik schuin op de praktijk en regelmatig zie ik de smoelensmid bezig.

ZATERDAG 23 JANUARI 2021

De coronamaatregelen zijn opnieuw aangescherpt: vanaf vandaag geldt er in heel Nederland een avondklok, dit houdt in dat met uitzondering van enkele specifiek omschreven redenen iedereen tussen 21.00 uur 's avonds en 04.30 uur 's ochtends binnen moet blijven. Privébuitenruimte telt niet mee, je mag dus 's avonds na negenen wel in je eigen tuin of op je balkon zijn. Het openbaar vervoer blijft rijden voor hen die wel naar buiten mogen maar de winkels gaan eerder dicht (supermarkten om 20.45 uur, overige winkels zoals drogisterijen om 20.00 uur). De hond uitlaten mag wel, mits de viervoeter is aangelijnd en je in je eentje naar buiten gaat.

De avondklok geldt voorlopig tot woensdagochtend 10 februari maar kan langer gaan duren als de lockdown wordt verlengd. Voor mij heeft de avondklok eigenlijk geen gevolgen maar het blijft een raar idee dat je 's avonds na negenen niet meer naar buiten mag, ook niet om bijvoorbeeld even een vuilniszak in de afvalcontainer te gooien.

de Aafje-woningen aan de Burghsluissingel

Zorgorganisatie Aafje heeft de panden van haar woon-/zorgcomplex aan de Burghsluissingel (foto) verkocht aan een beleggingsmaatschappij. Voor de bewoners en de medewerkers van de Aafje-woningen verandert er niets, Aafje blijft in het pand maar dan als huurder. De reden van de verkoop is dat Aafje zich wil concentreren op zorgverlening en niet op het beheer van vastgoed.
Het tijdelijke lichtkunstwerk op Plein 1953 is weggehaald, een beschrijving ervan heb ik opgenomen op de pagina Kunstwerken (helemaal onderaan).
Bakkerij Remmerswaal op Plein 1953 is op 19 januari j.l. failliet verklaard, op de deur zit een briefje met de tekst wegens omstandigheden zijn wij tijdelijk gesloten maar dat tijdelijk is dus definitief. De bakkerij begon in juni 2017 aan de Slinge (naast de Primera) en verhuisde in maart 2019 naar de kort daarvoor gesloten lunchroom op het Plein. De oude winkel op de Slinge staat overigens nog steeds leeg en zelfs de naamborden van de bakkerij zitten nog aan de gevel.
Nog steeds staat er geen nieuwe boom tegenover mijn huis, afgelopen maandag is alleen de bestrating rondom de boomspiegel hersteld.
In de vroegere behangerswinkel op de hoek van de Kerkwervesingel en de Slinge zit behalve uitzendbureau smartPLUS ook stichting Smart Werkfit Rijnmond met een inzamel- en verkooppunt van tweedehands kleding, dat verklaart de aanwezigheid van de kledingrekken en de paspoppen.

Het voormalige restaurant Zuiderkroon wordt ingericht als GGD testlocatie voor het grootschalige onderzoek naar corona in het gebied Charlois, een oplettende webloglezer liep er gistermiddag langs en zag dat men er binnen bezig was (foto links). Vorig jaar oktober was de ruimte in gebruik als priklocatie voor de griepprik en wie weet worden hier later dit jaar ook de coronavaccinaties gegeven. De in- en uitgang van de testlocatie is aan de achterkant (foto rechts) en opmerkelijk is het fotografeerverbod.

Alle 70.000 inwoners van het gebied Charlois krijgen binnenkort een uitnodiging om zich te laten testen op het coronavirus, ook als zij geen klachten hebben. Met dit onderzoek wil men meer inzicht krijgen in de verspreiding van het virus en omdat sporen in het rioolwater erop wijzen dat er meer mensen besmet zijn dan wat er aan positieve testen aan het licht komt. Met het inrichten van kleinere testlocaties in de wijken hoopt men de opkomst te vergroten, Pendrechtenaren hoeven dus de wijk niet uit om zich te laten testen.

Alle adoptiebomen langs het Havenspoorpad zijn afgelopen week geknot. De wilgen vormen het Levenspad en zijn door bewoners en maatschappelijke organisaties geadopteerd ter herinnering aan een dierbare of een bijzondere gebeurtenis. Het project is in 2011 gestart door de toenmalige deelgemeente Charlois, tegenwoordig worden de bomen beheerd door de vereniging Vrienden van het Levenspad waar iedere adoptant lid van is. De vereniging is ontstaan in 2017 omdat na de opheffing van de deelgemeentes in 2014 de bomen van het Levenspad niet meer werden onderhouden.

De bomen langs het Pendrechtse deel van het Havenspoorpad zijn maandag gedaan want men is begonnen aan de kant van de Krabbendijkestraat. Het is een vreemd gezicht want toen ik hier een dag eerder langs fietste stonden de bomen er nog in vol ornaat. Ook de boom ter nagedachtenis aan mijn vader is van zijn takken ontdaan maar vanaf het voorjaar zullen de takken weer snel aangroeien.

ZONDAG 17 JANUARI 2021

Afgelopen week kreeg ik van oud-Pendrechtenaar en webloglezer Robert de Rooy een scan opgestuurd van het huurcontract dat zijn ouders in 1958 tekenden toen zij in Pendrecht kwamen wonen. Zij kregen een huis in de galerijflat achteraan in de Krabbendijkestraat (foto links), deze flat was gebouwd in opdracht van de Rotterdamse Droogdok Maatschappij (RDM) voor de huisvesting van personeel. De vader van Robert was draaier bij de RDM en zodoende konden zijn ouders in deze flat een woning huren.

Roberts ouders betrokken in 1958 de vierkamerwoning op de onderste woonlaag op nummer 361 (foto rechts). Acht jaar later werd Robert daar geboren en hij verliet in 1990 de ouderlijke woning, na het overlijden van zijn vader heeft zijn moeder er nog tot 2012 gewoond. De flat bestaat nu grotendeels uit koopappartementen maar is aan de buitenkant nog niet veel veranderd, een soortgelijke flat staat aan de Hontenissestraat en ook die was van de RDM. In het trappenhuis aan de kant van de Ossenisseweg is een kleine lift ingebouwd maar dat is vanaf de buitenkant amper te zien. Robert woont niet meer in Rotterdam maar hij komt nog regelmatig in Pendrecht want zijn moeder woont nog steeds in de wijk.

De huurovereenkomst bestaat uit maar liefst 8 vellen getypte tekst (foto hieronder: de eerste pagina) en is alleen al om het toenmalige taalgebruik het lezen meer dan waard. Interessant is de hoogte van de huur: de huurprijs van de vierkamerwoning bedroeg in 1958 f 18,40 per week (omgerekend ongeveer € 8,35) en omdat de verhuurder tevens de werkgever van de huurder is werd de huurprijs ingehouden op het loon. Een bijzonderheid is dat de huizen werden verhuurd als dienstwoning, als men om wat voor reden dan ook het bedrijf verlaat dan dient men tevens de woning te verlaten. Deze voorwaarde staat als artikel 2 heel nadrukkelijk in het huurcontract vermeld:

Deze verhuur en huur wordt aangegaan met ingang van [datum] en voor de tijd dat [naam huurder] bij werkgeefster-verhuurder in dienst zal zijn en eindigt op het moment waarop de dienstbetrekking tussen werkgeefster-verhuurder en [naam huurder] eindigt ten gevolge van welke oorzaak ook.

Een groot deel van het huurcontract bestaat uit verboden en verplichtingen, ik citeer er enkele.

Het is de werknemer-huurder niet toegestaan:

met een radio of ander muziekinstrument hinderlijke geluiden te maken;

afval of andere voorwerpen naar beneden te werpen;

op of aan de balkons of aan de gevels houten of metalen constructies voor het aanbrengen van drooglijnen te bevestigen, of verplaatsbare rekken, dienende tot het ophangen van wasgoed, aan de deuren of ramen te hangen;

in de dienstwoning, op de balcons, galerijen of andere gemeenschappelijke ruimtes brandstoffen te hakken, te zagen of op andere wijze klein te maken;

in de aanleg van de gemeenschappelijke tuin of het aangrenzende erf veranderingen aan te brengen of te doen aanbrengen, deze op enigerlei wijze te misbruiken, te verontreinigen, planten of bloemen te beschadigen of weg te nemen of zich op de grasgazons te begeven.

De werknemer-huurder is verplicht de dienstwoning bij voortduring in goede staat van onderhoud te houden en deze bij het einde van de huurovereenkomst in goede staat, met onbeschadigd sanitair en behoorlijk schoongemaakt, ter beschikking van werkgeefster-verhuurder te stellen en de sleutels alsmede een zuiverheidsverklaring (voor zijn rekening te verstrekken door een erkend zuiveringsbedrijf) van de woning onverwijld in te leveren ten kantore van werkgeefster-verhuurder.

De werknemer-huurder is verplicht de vloeren te voorzien van een vloerbedekking.

De werknemer-huurder is verplicht de buitenkozijnen, ramen en deuren, alsmede het aan zijn woning grenzende gedeelte van de galerij naar behoren schoon te houden.

De werknemer-huurder is verplicht de tuinen, voor zover niet gemeenschappelijk, goed te onderhouden. De voor- en zijtuinen zal hij slechts als tuin gebruiken en niet anders beplanten dan met heesters, gras en bloemgewas.

De werknemer-huurder is verplicht werkgeefster-verhuurder of door deze aan te wijzen personen te allen tijde in de dienstwoning toe te laten, ook indien dit verband houdt met inspectie van de staat van onderhoud van het gehuurde.

Indien werknemer-huurder, na sommatie, nalatig blijft in de nakoming van enige verplichting, welke ingevolge de Wet, de plaatselijke verordeningen en gebruiken en dit contract op hem rust, heeft werkgeefster-verhuurder het recht hem aan te zeggen dat zij de huurovereenkomst onmiddellijk tussentijds beëindigt, zonder dat daartoe enige verdere ingebrekestelling of rechterlijke tussenkomst vereist zal zijn. Deze aanzegging kan ook reeds voorwaardelijk plaatsvinden bij de evenvermelde sommatie, namelijk voor het geval aan deze geen gevolg wordt gegeven.

ZATERDAG 16 JANUARI 2021

Afgelopen dinsdag was er weer een persconferentie van het (inmiddels gevallen) kabinet met de boodschap dat de lockdown wordt verlengd tot en met 9 februari, de reden voor dit besluit is dat het aantal nieuwe besmettingen veel te langzaam daalt. Alle inwoners van het gebied Charlois (waar ook Pendrecht onder valt) krijgen een oproep om zich te laten testen, dit is niet omdat er sprake is van een grote uitbraak zoals in Lansingerland maar om meer inzicht te krijgen in de verspreiding van het coronavirus.

In november 2011 zijn op en om Plein 1953 vijf winkelwegwijzers neergezet, het zijn roodbruine palen met een "gouden" knop en daaraan borden die verwijzen naar winkels en andere instellingen. Een leuk idee maar ze werden nooit geactualiseerd met als gevolg dat er hoe langer hoe meer namen van winkels op stonden die al lang niet meer bestaan. In de loop der jaren zijn twee palen afgebroken en nooit vervangen, onlangs ontdekte ik dat er nog twee weg zijn dus is er nog maar eentje over.

De enige overgebleven paal staat aan de zijkant van de Aldi en enkele winkels die daar op staan zijn al lang geschiedenis zoals poelier 't Haasje en Möller Modes, de naam van de in december 2013 verdwenen Plus supermarkt is met grijs tape afgeplakt. Voor de liefhebbers de plekken waar de vier verdwenen wegwijzers stonden: middengedeelte van Plein 1953 (de plek van de afgebroken paal is nog te zien), Krabbendijkestraat bij de viswinkel, Slinge bij de doorgang naar Plein 1953 naast de Groszek supermarkt en Baarlandhof naast café Goofy (heette toen nog Goof Meijer).

De stronk van de gekapte boom voor mijn huis is afgelopen donderdag eindelijk uitgegraven. De boom is in april vorig jaar gekapt en sindsdien keek ik tegen de ongeveer 1 meter hoge stronk aan. Het uitgraven van de stronk duurde best een tijd en dankzij het thuiswerken kon ik het allemaal goed volgen. Na afloop van de werkzaamheden resteerde een groot gat dat met rood-wit lint is afgezet. Een dag later kwamen de werkers terug om het gat met aarde op te vullen, het wachten is nu op een nieuwe boom (foto rechts).

De kiosk op de Zijpe waar tot eind december Rich Tattoo Art zat is leeg (linker foto).
In de Sliedrechtstraat ter hoogte van de Aafje-woningen is men aan het graven, de straat is tijdelijk versmald maar het is mij niet duidelijk wat ze er aan het doen zijn (middelste foto).
Op de dakranden van de vroegere behangwinkel op de hoek van de Kerkwervesingel en de Slinge zijn de namen weggeschilderd, hier zit nu uitzendbureau smartPLUS. Van een afstand lijkt het een kledingzaak want achter de ramen staan kledingrekken en enkele paspoppen (rechter foto).
De kerstboom aan de Kortgeneflat is al een tijdje weg maar de verlichte kunstwerken op Plein 1953 staan er nog, ook al liggen enkele daarvan plat op het gras.

In de loop van de middag begon het te sneeuwen, op het moment dat ik dit schrijf zijn de grasvelden al aardig wit. Er wordt enkele centimeters sneeuw verwacht maar lang zal het niet blijven liggen want vanavond gaat de temperatuur weer iets omhoog.

ZONDAG 10 JANUARI 2021

Opnieuw ga ik tien jaar terug in de tijd, hieronder volgen wat nieuwsfeiten uit mijn weblog van januari 2011.

De laatste winkelblokken in de Sliedrechtstraat zijn afgebroken. Daarmee is een jeugdherinnering, inclusief snackbar de Paddestoel (eerste foto), voorgoed verdwenen. Op de plaats van de winkels staan nu eengezinswoningen.
De nieuwe uurwerken en de tweede luidklok van de toren van de Sint Bavokerk worden in gebruik genomen. Drie maanden later zijn de uurwerken en de luidklokken officieel ingewijd.
Sjannie de Mooij krijgt een zilveren Karel de Stoutespeld vanwege haar jarenlange inzet in de Halsterenstraat en Clasien Kramer krijgt het Karel de Stoutebeeldje voor haar buitengewone verdiensten voor Pendrecht.
Het voormalige gebouwtje van Gemeentewerken aan de Sommelsdijkstraat wordt verbouwd tot onderkomen voor de vereniging Turks Huis Pendrecht (tweede foto). De vereniging zit hier anno 2021 nog steeds.
Bij de bushaltes komen digitale panelen waarop te zien is hoe lang je op de bus moet wachten. Deze panelen staan bij bijna alle bushaltes, niet bij haltes waar in verhouding maar weinig bussen stoppen.
Restaurant Olivier's in de Krabbendijkestraat is in andere handen overgegaan en heet nu Restaurant Thomas. Het restaurant heeft het amper een jaar volgehouden, hier zit nu afhaalrestaurant Jeffrey's Fastfood.
Een simpel A4-tje op de deur is het enige waaraan te zien is dat wijkgebouw de Middelburgt sinds 1 januari gesloten is (derde foto). De protesten tegen de sluiting hebben niet geholpen, in het vroegere wijkgebouw zit nu het Kinder Service Hotel.
Ook Pendrecht rouwt om het overlijden van voetballegende Coen Moulijn, bij een huis aan de Serooskerkestraat hangt de Feyenoordvlag halfstok. Eén van de adoptiewilgen langs het Havenspoorpad is ter nagedachtenis aan de legendarische voetballer.
Rondom de af te breken Groosmanflats in de Kruiningenstraat staan hekken, de sloop zal spoedig beginnen. Twee maanden later worden de flats gesloopt, hier staan nu eengezinswoningen.
Het eerste stukje van het Ovezandepad heeft eindelijk straatnaamborden en wel aan de lantaarnpaal op de hoek bij de Krabbendijkestraat (vierde foto). Bij deze borden vond op 19 april 2011 de feestelijke oplevering van het pad plaats.
Pendrecht heeft tijdelijk twee Wibra's: na de verhuizing naar de Krabbendijkestraat bleef de oude winkel op Plein 1953 nog een tijdje open. Pas zes maanden later ging het oude filiaal dicht.
Van de flat aan het einde van de Ooltgensplaatweg zijn al veel woningen leeg en onlangs is het eerste portiek afgesloten met de welbekende ijzeren platen. De flat is gerenoveerd, op dezelfde manier als in het project Zuiderdiep waarbij twee boven elkaar gelegen woningen zijn samengevoegd tot maisonnettes.
Bij de Aldi staat bord van de politie over de vermissing van Monika Tanova (vijfde foto), de straatkrantverkoopster die bij de ingang van de Aldi stond en van de ene op de andere dag spoorloos is verdwenen. Monika Tanova wordt nog altijd vermist.

ZATERDAG 9 JANUARI 2021

De nieuwe dienstregeling van de RET is ingegaan en dat betekent dat ik tijdens mijn wijkronde geen bus 67 meer zal zien rijden, de bus rijdt immers alleen nog maar op werkdagen in de spitsuren. Natuurlijk was ik benieuwd naar de vervanger, STOPenGO lijn 567, die zijn beginpunt heeft bij metrostation Slinge. De vertrekhalte is de halte van lijn 72 voor het metrostation en toen ik er kwam stond de taxibus te wachten op passagiers (foto links). De wagen filmde trouwens aan de voorkant het (foutieve) lijnnummer 526.

Bij de haltes in de Krabbendijkestraat en bij het eindpunt van lijn 67 stonden de digitale vertrekpanelen op zwart, alleen bij de halte ter hoogte van het Ovezandepad stonden er wel vertrektijden van lijn 567 op. Kennelijk heeft de lijn toch enkele vaste stopplaatsen want ook op de halte op de Slinge tegenover de Sint-Bavokerk staat lijn 567 op de vertrekpanelen (foto rechts). Er zouden op enkele andere plaatsen in de wijk stopplaatsen zijn (onder andere bij het Vlissingenplein) maar daar staan geen halteborden.

Speeltuin Pendrecht 7 wordt door de gemeente met sluiting bedreigd, dat is opmerkelijk want in april 2019 is het terrein van de speeltuin nog grondig opgeknapt en opnieuw ingericht (foto: de ingang).
De Nesfood supermarkt aan de Slinge heet nu Polo supermarkt. Mogelijk is het dezelfde winkel die eerst een stukje verderop heeft gezeten, in het pand waar de Oost-Europese supermarkt komt.
De Papendrechtstraat is weer grotendeels opgebroken, de tijdelijke toegang met rijplaten vanuit de Sliedrechtstraat is afgesloten.
De inrichting van het toekomstige uitzendbureau smartPLUS op de hoek van de Slinge en de Kerkwervesingel lijkt afgerond, alleen de teksten op de dakrand herinneren nog aan de behangwinkel die hier vroeger zat.
Na een proefperiode van enkele maanden ben ik sinds 1 januari officieel een reporter van Like je Wijk Pendrecht, ik zet op de nieuwspagina van hun website in het weekend een actueel bericht of andere informatie over de wijk. Voor mijn weblog heeft dat geen gevolgen en de informatie die ik op de website van Like je Wijk zet is altijd afkomstig uit mijn weblog of van mijn website.

ZONDAG 3 JANUARI 2021

Dankzij oud-Pendrechtenaar Frank ben ik in het bezit gekomen van enkele jaarverslagen van Onze Woongemeenschap (OWG is één van de voorgangers van Woonstad Rotterdam), om precies te zijn van de jaren 1970 tot en met 1975. De boekjes hebben een voorwoord van bestuursvoorzitter Ben Maandag, de directeur van OWG was destijds Arie Ton die in één van de drive-in woningen aan de Abbenbroekweg woonde.

Enkele gebeurtenissen die genoemd worden zijn de aanleg van het Centraal Antenne Systeem (waardoor de lelijke ontsierende antennes van de daken konden verdwijnen), de opening van Valckensteyn (in die tijd de trots van OWG), de voortgang van de aanleg van centrale verwarming (in 1971 had al een kwart van de OWG-woningen cv) en de mogelijke realisatie van nieuwe woningen aan de randen van Plein 1953 (dat resulteerde in de bouw van Korpersteijn en de Sliedrechtflat). De boekjes zijn een waardevolle aanvulling op mijn Pendrecht-verzameling en geven een goed beeld van een tijd die voorbij is.

In ieder boekje is ook een kort jaarverslag opgenomen van het G.A. Willemsenfonds, het sociaal fonds van OWG ten behoeve van de bejaarde bewoners van Pendrecht. Een paar voorbeelden van activiteiten waaruit het sociale karakter duidelijk blijkt: bezoeken van bewoners die in het ziekenhuis liggen, het verzorgen van huishoudelijke hulp (organisaties zoals Thuiszorg bestonden toen nog niet) en de bewaking van het alarmsysteem in de bejaardenwoningen. De vrijwilligers van het G.A. Willemsenfonds zorgden er verder voor dat alle 65-plussers op 5 december een boterletter kregen en op bevrijdingsdag werd bij alle 65-plussers een bloemetje bezorgd.

M. Frenkel: Het ontstaan van Onze Woongemeenschap

Behalve de jaarverslagen had Frank ook een exemplaar van het boekje Het ontstaan van Onze Woongemeenschap, hoewel ik dat al bezit heb ik het toch in dank aanvaard. Het qua opmaak zeer eenvoudige boekje was in 1985 gratis af te halen bij het kantoor van OWG. Zoals de titel al aangeeft beschrijft het echt het prille begin van OWG, inclusief de aanleidingen tot de oprichting. Het verhaal komt uit de eerste hand want het is geschreven door M. Frenkel, één van de twee mensen die in 1950 aan de wieg van OWG hebben gestaan. In zijn functie als secretaris-penningmeester legde Meijer Frenkel op 29 maart 1954 aan de Oldegaarde de eerste steen van Pendrecht, deze steen bevindt zich sinds 2014 in de speciaal daarvoor gemetselde Geluksmuur bij de Zijpe.

De reden van de publicatie van dit boekje is mij niet bekend maar het geeft een duidelijk beeld van het ontstaan van OWG en wat daaraan vooraf ging. Het plattegrondje op de kaft toont het toenmalige Pendrecht 1 (nu: Zierikzeebuurt) nadat de bouw was voltooid.

ZATERDAG 2 JANUARI 2021

De jaarwisseling is vergeleken met voorgaande jaren betrekkelijk rustig verlopen, het was zoals altijd op menige plek onrustig maar in de regio Rijnmond zijn geen grote incidenten geweest. Ondanks het vuurwerkverbod werd er toch geknald maar het was duidelijk minder dan in voorgaande jaren, in het Oogziekenhuis zijn slechts drie patiënten met oogletsel behandeld.

Ook Pendrecht bleef niet vuurwerkvrij maar het lijkt beperkt te zijn gebleven tot enkele plekken, zo zag ik tijdens een wijkrondje op nieuwjaarsdag. Door het geknal heb ik niet kunnen horen of de klokken van de Sint Bavokerk en de Open Hofkerk hebben geluid, mogelijk kan een webloglezer die dicht bij de kerken woont mij dat vertellen.

Bij de ingang van metrostation Slinge heeft Eva van Woerkom afgelopen week een krijttekening gemaakt met een nieuwjaarswens (foto): ik wens jou een overload aan energie en vrolijkheid voor 2021. Eva ondertekent haar creaties met pepchalknl, een combinatie van peptalk en het Engelse woord voor krijt (chalk), zij kreeg aan het begin van de coronacrisis in Rotterdam bekendheid toen ze een tekening maakte bij de ingang van het Ikazia ziekenhuis om het zorgpersoneel een hart onder de riem te steken.
De oliebollenkraam op de Slinge is gisteren vertrokken. De kraam heeft er een maand langer dan anders gestaan, de gemeente Rotterdam heeft vorig jaar besloten dat oliebollenkramen langer mochten staan vanwege de coronacrisis.
In de Papendrechtstraat ligt noodbestrating zodat je er weer met de auto doorheen kunt rijden, er ligt wel veel modder als gevolg van de regen van de afgelopen dagen. Ook de Melissantstraat tussen de Sliedrechtstraat en de Tiengemetensingel is provisorisch bestraat.
Sinds de renovatie zijn er geen straatnaamborden meer langs het Fijnaartpad. Ik heb het gemeld maar de reactie was dat het vanwege de coronacrisis wat langer zal duren voordat de melding zal worden behandeld.
Met het verlichte verkeersbord in de bocht van de Slinge (zie bij 12 december) wil het maar niet vlotten. Al twee keer heb ik de defecte lamp gemeld, beide keren krijg ik enkele dagen later het bericht dat de melding is afgehandeld maar het resultaat is nihil. Ik heb het euvel opnieuw gemeld, is drie keer scheepsrecht?

Oudere berichten zijn terug te vinden in het weblogarchief.